STREFA SACRUM

W dzisiejszym świecie, sfera profanum, czyli to co ludzkie, świeckie , to co dotyczy wszystkich codziennych wydarzeń w życiu nas wszystkich – jest z nami nieustannie. Ciągle gdzieś biegniemy, za czymś podążamy niejednokrotnie zapominając o tym co duchowe.
Stąd pomysł na Strefę Sacrum.
Jest to miejsce, w którym będę przypominała o ważnych i ważniejszych świętach Katolickich, będzie to miejsce informacji np. o Mszach św odprawianych po polsku itp

Zapraszam wszystkich tych, dla których Sacrum nie jest obce ale i tych wszystkich, którzy może go jeszcze nie odkryli 🙂

Święto Św. Rodziny

30 grudnia – Święto Św. Rodziny

LITANIA DO ŚWIĘTEJ RODZINY

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże –
Duchu Święty, Boże –
Święta Trójco, Jedyny Boże –
Jezu, Synu Boga żywego, który z miłości ku nam stając się człowiekiem, uszlachetniłeś i uświęciłeś więzy rodzinne –

Jezu, Maryjo, Józefie Święty, których świat cały czci imieniem Najświętszej Rodziny – wspierajcie nas.
Najświętsza Rodzino, obrazie Trójcy Przenajświętszej na ziemi – wspieraj nas.
Najświętsza Rodzino, najdoskonalszy wzorze cnót wszystkich –
Najświętsza Rodzino, wzgardzona w Betlejem od ludzi, ale uczczona śpiewem Aniołów –
Najświętsza Rodzino, odbierająca hołdy pasterzy i dary królewskie –
Najświętsza Rodzino, wysławiona przez świętego starca Symeona –
Najświętsza Rodzino, prześladowana i wygnana do ziemi pogańskiej –
Najświętsza Rodzino, żyjąca w ukryciu i nieznana –
Najświętsza Rodzino, wzorze dla rodzin odrodzonych duchem chrześcijańskim –
Najświętsza Rodzino, której Głowa jest wzorem miłości ojcowskiej –
Najświętsza Rodzino, której Matka jest wzorem miłości macierzyńskiej –
Najświętsza Rodzino, której dziecko jest wzorem posłuszeństwa i miłości synowskiej –
Najświętsza Rodzino, Patronko i opiekunko wszystkich rodzin chrześcijańskich –
Najświętsza Rodzino, ucieczko nasza w życiu i nadziejo w godzinę śmierci –

Od wszystkiego, co by mogło zakłócać spokój i jedność serc – zachowaj nas Najświętsza Rodzino.
Od zamiłowania uciech światowych –
Od rozproszenia serca i umysłu –
Od oziębłości w służbie Bożej –
Od szukania przyjemności i wygód –
Od przywiązania do dóbr ziemskich –
Od pragnienia próżnej chwały –
Od złej śmierci –

Przez najdoskonalsze złączenie serc Waszych – wysłuchaj nas Najświętsza Rodzino.
Przez wasze ubóstwo i waszą pokorę –
Przez doskonałe wasze –
Przez smutki i bolesne przejścia Wasze –
Przez prace i trudy Wasze –
Przez modlitwy i milczenie Wasze –
Przez doskonałość czynów Waszych –

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.

K.: Rodzino Święta i Czcigodna, uciekamy się do Ciebie z miłością i nadzieją.

W.: Daj nam odczuć skutki Twej zbawiennej opieki.

Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, który będąc poddany Maryi i Józefowi, uświęciłeś życie rodzinne niewysłowionymi cnotami, spraw, abyśmy z pomocą ich obojga naśladowali przykłady Twojej Świętej Rodziny i obcowali z nią w wieczności. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi

8 grudnia – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi

Wydarzenie Niepokalanego Poczęcia Maryi jest zasługą specjalnej Bożej łaski. Tajemnica ta pokazuje szczególną rolę Maryi a także, że każdy z nas cieszy się Bożą pomocą w zadaniach, które Bóg stawia na drodze naszego życia.

Czym jest niepokalane poczęcie? Wyraża prawdę o tym, że rodzice Maryi – Joachim i Anna – poczęli swoją córkę, która została przez Boga zachowana od zranienia grzechem pierworodnym. Poczęcie nieskalane przez grzech pierworodny dotyczy tylko Maryi, która w wyjątkowy sposób została zachowana od grzechu ze względu na to, że stała się Matką Syna Bożego.

Niepokalane poczęcie jest czymś innym od dziewiczego poczęcia Jezusa Chrystusa przez Maryję z Ducha Św. Boża interwencja w wypadku początku życia Maryi nie polegała na zastąpieniu działania rodziców, ale na ochronie jej duszy przed skutkami grzechu pierworodnego. Oczywiście Syn Boży w swoim człowieczeństwie również nie był dotknięty grzechem.

Prawdę o niepokalanym poczęciu Maryi można przyjąć jednie rozumem oświeconym wiarą. Kościół uroczyście ogłosił ją jako dogmat wiary w środku epoki racjonalizmu i scjentyzmu w połowie XIX w. Dokonał tego papież Pius IX w 1854 r. w bulli „Ineffabilis Deus” (Niewyrażalny Bóg). Czytamy tam następującą formułę: „Powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.

Dogmat ukazuje niezwykłość i wolność Bożego działania. Chociaż zbawienie ludzkości dokonało się przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, na mocy przewidzianych zasług Zbawiciela Maryja już uprzednio została odkupiona i tym samym zachowana od grzechu pierworodnego. W ten sposób Bóg przygotował ją do niezwykłego zadania w historii zbawienia.

Według wiary katolickiej każdy człowiek przychodzący na świat jest naznaczony grzechem pierworodnym. Grzech ten jest „przenoszony” wraz z przekazywaniem natury ludzkiej, która u Prarodziców, ze względu na ich nieufność i nieposłuszeństwo Bogu – o czym mówią pierwsze rozdziały Biblii – została pozbawiona pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Grzech pierworodny – jak wyjaśnia Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 404) – nie jest popełniany lecz zaciągany, nie jest aktem ale stanem, w jakim poczyna się człowiek. Z grzechu pierworodnego uwalnia człowieka dopiero chrzest święty.

Maryja natomiast od tego dziedzictwa grzechu została zachowana, dlatego też Pismo św. nazywa Ją „Pełna łaski” (Łk 1,28). Kościół naucza, że wypadało aby Ta, która miała stać się „Matką swojego Stworzyciela” i Zbawiciela świata była w sposób szczególny przygotowana przez Boga. „Niepokalanie poczęta” oznacza nie tylko, że Maryja była wolna od grzechu pierworodnego, ale też wyraża Jej szczególną bliskość z Bogiem, całkowite zawierzenie Bogu, wewnętrzną harmonię i pełnię człowieczeństwa.

Wolność od grzechu i doskonałość nie sprawia, że Maryja staje się daleka ludziom. Wręcz przeciwnie, Jej wspólnota z każdym człowiekiem jest nieporównywalna z niczym, ponieważ to co ludzi dzieli, co oddala ich od siebie, to przede wszystkim wyrastający z grzechu egoizm, którego w Maryi nie było. Dlatego jest Ona Matką nie tylko kochającą, ale też rozumiejącą i współczującą. Prawda o niepokalanym poczęciu jest również dla wszystkich chrześcijan znakiem ukazującym, jak wielkie rzeczy Bóg może zdziałać w człowieku, i jakie ma plany wobec każdego: doprowadzić do pełni człowieczeństwa i świętości.

Wiara w niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny ma wielowiekową tradycję. Teologiczny spór na ten temat toczył się już od pierwszych wieków. Za uznaniem niezwykłego przywileju Maryi opowiadali się już św. Justyn (100-167), św. Ireneusz (ok. 140-200), a zwłaszcza św. Augustyn (354-430) natomiast przeciwny mu był w późniejszym czasie m.in. św. Tomasz z Akwinu (1224-1274). W XV stuleciu istniały już pierwsze orzeczenia Kościoła na ten temat, choć nie miały one jeszcze rangi dogmatu.

W 1617 r. papież Paweł IV zakazał wygłaszania publicznie opinii sprzecznych z wiarą w Niepokalane Poczęcie. W 1661 r. na prośbę króla Hiszpanii Filipa IV papież Aleksander VII wydał bullę, w której streszcza dzieje kultu Niepokalanego Poczęcia używając tam słów, które Pius IX powtórzył w swojej formule dogmatycznej. Papież Klemens XI ustanowił w 1708 r. dzień 8 grudnia świętem obowiązującym w całym Kościele powszechnym. Wreszcie 8 grudnia 1854 r. Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Dogmat jest to obiektywna prawda wiary zawarta w objawieniu Bożym, którą nauczycielski urząd Kościoła (papież lub sobór) przekazuje w powszechnym nauczaniu zwyczajnym lub uroczystym. Dogmaty są niezmienne, mogą natomiast być coraz głębiej przez Kościół poznawane, dlatego też ich formuła może być uściślana. Jak pisze św. Tomasz z Akwinu, dogmat ujmuje prawdę, która przekracza zdolność naszego poznawania i pojęciowania. Ukazuje prawdę, która nie jest w ten sposób wyczerpana, ale do poznania której dążymy.

Jak dotąd ostatni dogmat ogłosił w 1950 r. papież Pius XII. Zawarty on jest w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” i głosi, że Maryja została wzięta do nieba z ciałem i duszą.

Źródło: KAI

W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny od 12.00 do 13.00 przeżywać będziemy „Godzinę Łaski”. Najświętsza Maryja Panna objawiając się 70 lat temu we Włoszech pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari powiedziała, że dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała.

foto: myslow spsk nfo

wspomnienie św. Mikołaja

6 grudnia – wspomnienie św. Mikołaja.

Litania do Św. Mikołaja

Kyrie eleison, Chryste eleison
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami
Synu Odkupicielu świata Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, Jedyny Boże
Święty Mikołaju, Cudotwórco – módl się za nami
Święty Mikołaju, wspomożycielu ubogich,
Święty Mikołaju, obrońco dziewic,
Święty Mikołaju, opiekunie żeglujących,
Święty Mikołaju, wskrzesicielu umarłych,
Święty Mikołaju, odnowicielu świątyń bożych,
Święty Mikołaju, pocieszycielu strapionych,
Święty Mikołaju, ucieczko chorych,
Święty Mikołaju, biskupie cudownie wybrany,
Święty Mikołaju, dobry pasterzu wiernych,
Święty Mikołaju, pogromco złych duchów,
Święty Mikołaju, słowa Bożego głosicielu,
Święty Mikołaju, walczący ze zbrodniami,
Święty Mikołaju, zdrowie niemocnych,
Święty Mikołaju, podporo więźniów,
Święty Mikołaju, strzegący tajemnic,
Święty Mikołaju, szczodry jałmużniku,
Święty Mikołaju, miłujący ubóstwo,
Święty Mikołaju, podporo wstrzemięźliwości,
Święty Mikołaju, opiekunie sierot,
Święty Mikołaju, opiekunie rodzin,
Święty Mikołaju, naśladowco Cnót Chrystusowych,
Święty Mikołaju, pośredniku nasz u Pana,
Święty Mikołaju, ratunku konających,
Święty Mikołaju, wybawicielu dusz czyśćcowych,
Święty Mikołaju, ucieczko w każdej potrzebie,
Święty Mikołaju, ojcze nasz najlepszy,
Święty Mikołaju, patronie naszego kościoła,
Święty Mikołaju, opiekunie naszej parafii,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami święty Mikołaju
W. Abyśmy stali się godnymi obietnic Chrystusowych

Módlmy się:
Miłosierny Ojcze Niebieski, dziękujemy łaskawości Twojej za to, że świętego Mikołaja naznaczyłeś nam jako patrona i opiekuna; racz nas przez całe życie prowadzić drogą przykazań Twoich, abyśmy będąc z łaski Twojej wezwani, za Jego przyczyną służyć Ci mogli na wieki ze świętymi w niebie.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

adwent

ADWENT

Maranatha , Przyjdź Panie Jezu!

Adwent (łac. adventus – przyjście)
Jest to okres trwający od I nieszporów czwartej z kolei poprzedzającej Święto Bożego Narodzenia niedzieli do zmierzchu 24 grudnia, okres przypominający oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Jednocześnie jest to czas poprzedzający pamiątkę pierwszego przyjścia – wcielenia, znanego pod nazwą narodzin Chrystusa.

Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe, w pierwszą z nich rozpoczyna się w Kościołach chrześcijańskich rok liturgiczny. Adwent to czas, w którym uświadamiamy sobie, że oczekujemy na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. W okresie adwentu dominuje w liturgii kolor fioletowy, symbolizującym czas pokuty i przygotowania się do jednego z najważniejszych świąt, czasu pojednania z Bogiem i ludźmi, a w III niedzielę może zastąpić go kolorem różowym.

W Polsce, tradycją w Kościołach katolickich są odprawiane w tym okresie o świcie Msze św, zwane roratami, ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego.

Symbole i zwyczaje adwentu

– wieniec adwentowy – w formie okręgu, składa się z gałązek choinki, na których umieszcza się 4 świece, symbolizujące 4 niedziele adwentu. Co niedzielę zapala się kolejną świecę. I świeca jest świecą pokoju, II wiary, III miłości, IV nadziei. Elementy wieńca symbolizują wspólnotę oczekującą w nadziei i radości na przyjście Pana. Znaczenie poszczególnych elementów jest następujące: zielone gałązki – życie, nadzieja; świece – światło, nadchodzącą Światłość; forma wieńca: krąg – powracający cykl życia.

– kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu lub 1 grudnia do Wigilii Bożego Narodzenia. Pomysł pochodzi z XIX wieku od niemieckich luteran. Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie w rodzinach chrześcijańskich.

– lampion adwentowy – jest to rodzaj lampki, wykonanej w kształcie czworoboku zamkniętego, którego ścianki przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi. Wewnątrz lampionu umieszcza się świece lub małą żarówkę na baterię. Lampionami oświetla się pierwszą część mszy świętej roratnej, podczas której w kościele pogaszone są światła i panuje symboliczna ciemność. Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca. (Mt 25, 1-13).

foto: pixabay

św. Andrzej Boboli

Dziś przypada 431. rocznica urodzin wielkiego patrona naszej Ojczyzny, św. Andrzeja Boboli.

W trakcie jednej z mistycznych wizji współczesna polska mistyczka Fulla Horak ujrzała św. Andrzeja Bobolę, który jej powiedział: „Będę wam pomagał… Mogę być bardzo pomocny w zażegnywaniu wielkich katastrof. Mogę nieść ulgę w cierpieniu… Możesz mnie zawsze prosić, a wysłucham Cię”.

Św. Andrzej Bobola – „w nocnym widzeniu dominikanina Alojzego Korzeniowskiego przepowiedział (…) Polakom, odzyskanie niepodległości po wielkiej wojnie. Obiecał, że jako główny patron będzie orędował za Polską u Boga i zachęcał nas do modlitwy za jego wstawiennictwem.

Modlitwa do św. Andrzeja
Boboli. Wielkiego orędownika Polski

Wielki Sługo Boży, a nieustraszony Męczenniku za sprawę zjednoczenia Kościołów na naszej polskiej ziemi, Andrzeju Bobolo, którego Namiestnik Chrystusowy ozdobił aureolą Świętych, wejrzyj z tronu niebieskiej chwały na Twoją ukochaną Polskę, której niegdyś przepowiedziałeś zmartwychwstanie i zjednoczenie. Niech za Twą przyczyną zapanuje w niej zgoda wszystkich stanów, poszanowanie władzy, miłość prawdziwa Chrystusa-Króla i Najświętszej Panny, naszych ziem Królowej. Niech duch nauki katolickiego Kościoła przepoi wszystkie dziedziny naszego życia polskiego, życia jednostkowego, rodzinnego i państwowego. Niech odrodzona Polska, której obiecałeś być szczególniejszym Patronem, wytrwa wiernie przy Chrystusie i Jego Kościele, i niech się stanie narodom przewodniczką na drodze powrotnej do Boga. Amen.

Modlitwa do Jezusa Chrystusa naszego Króla i Pana

20 listopada Uroczystość Chrystusa Króla

Modlitwa do Jezusa Chrystusa naszego Króla i Pana

Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże, Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu! Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata, który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca: „przyjdź Królestwo Twoje”, wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem. Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie. Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu.

Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro. Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie. Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały, dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie, wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość.

Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch, wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia. Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.

Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie, na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi. Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju, teraz i na wieki wieków. Amen.

wspomnienie Matki Bożej Ostrobramskiej. Matki Bożej Miłosierdzia

16 listopada – wspomnienie Matki Bożej Ostrobramskiej. Matki Bożej Miłosierdzia.

Przed Jej wizerunkiem modlił się Mickiewicz. Modlił się Piłsudski. Modlił się ojciec Maksymilian Kolbe i św. Jan Paweł II.

W Ostrej Bramie został wystawiony po raz pierwszy publicznie Obraz Miłosierdzia Bożego (26-28 kwietnia 1935 r.). Również tu św. Faustyna miała wizję triumfu obrazu Miłosierdzia Bożego.

Św.Maksymilian Kolbe: „Matko Boska Ostrobramska, nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus, to weź mnie na swoje ręce i przenieś szczęśliwie przez całe życie.”

Św.Jan Paweł II: „W momencie mojego wyboru na Stolicę Piotrową pomyślałem o Matce Najświętszej z Ostrej Bramy” (6 września 1993 r.).

Józef Piłsudski, patrząc na obraz MB Ostrobramskiej: „MATKA NAJŚWIĘTSZA WZIĘŁA NA SIEBIE JAKBY MINISTERIUM DOBROCI, BO KIEDY CZŁOWIEK CHOCIAŻBY NA JEJ OBRAZ TYLKO POPATRZY, TO CZUJE SIĘ LEPSZYM”.

Litania Ostrobramska

Matko Boska Ostrobramska w podwójnej koronie,
Módl się za nami

Matko Boska Ostrobramska Orłem i Pogonią,
Módl się za nami

Matko Boska Ostrobramska w warownej kaplicy,
Módl się za nami

Matko Boska Ostrobramska wileńskiej ulicy,
Módl się za nami

Matko Boska – śliczna Panno w pozłacanej szacie,
Módl się za nami

Matko Boska – moja Matko z dziecięcych zdrowasiek,
Módl się za nami

Matko nasza z codziennego szkolnego pacierza,
Módl się za nami

Matko Wilnian – ta z hejnału katedralnej wieży,
Módl się za nami

Matko z wierszy Adamowych, adamowych filareckich pieśni,
Módl się za nami

Matko tych, co przy Twej Bramie ginęli we wrześniu,
Módl się za nami

Matko nasza partyzancka z ryngrafów szlacheckich,
Módl się za nami

Matko ofiar zawleczonych do łagrów sowieckich,
Módl się za nami

Matko armii spod Tobruku i tej spod Lenino,
Tych, co szli przez Ziemię Świętą na Monte Cassino,
Módl się za nami

Matko Boska Ostrobramska z księżycowym sierpem,
Módl się za nami

Matko Boska Miłosierna dla tych, którzy cierpią,
Módl się za nami

Matko w niebie królująca, ku której – stęsknione…
Kroczą marszem już ostatnim, ostatnie plutony,
Módl się za nami

Wyznacz trasę, trudną trasę, ale dobrze znaną,
Daj nam dojść do Twego nieba poprzez Ostrą Bramę.

LITANIA ZA ZMARŁYCH W CZYŚĆCU CIERPIĄCYCH

Nie ustawajmy w modlitwie za dusze czyśćcowe. Do 8 listopada włącznie możemy uzyskać odpust zupełny za tych, którzy cierpią w czyśćcu ❤️

🙏 LITANIA ZA ZMARŁYCH W CZYŚĆCU CIERPIĄCYCH

Ojcze z nieba Boże, -zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, -zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, -zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, -zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, -módl się za nim (nią, nimi).
Bramo niebieska, –
Królowo Wniebowzięta, –
Święty Michale, –
Święty Janie Chrzcicielu, –
Święty Józefie, –
Święty …… (patronie zmarłego), –
Wszyscy święci i święte Boże, –
Bądź mu (jej) miłościw, -ybaw go (ją, ich) Panie.
Od zła wszelkiego, –
Od cierpień w czyśću, –
Przez Twoje wcielenie, –
Przez Twoje narodzenie, –
Przez Twój chrzest i post święty, –
Przez Twój krzyż i mękę, –
Przez Twoją śmierć i złożenie do grobu, –
Przez Twoje zmartwychwstanie, –
Przez Twoje cudowne wniebowstąpienie, –
Przez zesłanie Ducha Świętego, –
Przez Twoje przyjście w chwale, –
Prosimy Cię, abyś nam odpuścił grzechy, – wysłuchaj nas, Panie.
Prosimy Cię, abyś dał nam pragnienie nieba, –
Prosimy Cię, abyś nas zachował od nagłej i niespodziewanej śmierci, –
Prosimy Cię, abyś uchronił nas, naszych krewnych i dobrodziejów od wiekuistego potępienia, –
Prosimy Cię, abyś naszym dobroczyńcom dał wieczną nagrodę, –
Prosimy Cię, abyś okazał miłosierdzie ofiarom wypadków, katastrof i wojen, –
Prosimy Cię, abyś wprowadził do wiekuistej światłości naszych nauczycieli i wychowawców, –
Prosimy Cię, abyś dał wszystkim wiernym zmarłym wieczny odpoczynek, – Prosimy Cię, abyś pozwolił im radować się w chwale zmartwychwstania, –

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami

Módlmy się:
Boże, Ty sprawiłeś, że Twój Syn zwyciężył śmierć i wstąpił do nieba; daj Twoim zmarłym sługom i służebnicom udział w Jego zwycięstwie nad śmiercią, aby mogli na wieki oglądać Ciebie, swojego Stwórcę i Odkupiciela. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Foto i tekst: Radio Niepokalanów

Dzień Zaduszny

W dniu 2 listopada obchodzimy w Kościele liturgiczne wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych – Dzień Zaduszny.

2 listopada Kościół wspomina w liturgii wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu. Przekonanie o istnieniu czyśćca jest jednym z dogmatów naszej wiary. Aby im przyjść z pomocą, przedstawia Panu Bogu modlitwy i odpusty uzyskane przez żyjących, a przede wszystkim Ofiarę Chrystusa uobecniającą się w Mszy świętej.

dziń wszystkich świętych

Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmie od Boga ten dar i odpowie na Jego zaproszenie do świętości. Dlatego w kościołach w czasie liturgii śpiewa się wówczas Litanię do Wszystkich Świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła.

Choć uroczystość Wszystkich Świętych zdecydowanie różni się od Dnia Zadusznego (wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych) przypadającego nazajutrz to razem jednak przypominają prawdę o wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie, pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. W tej łączności (komunii świętych) wyraża się świętych obcowanie

DZIEŃ DZIECKA UTRACONEGO ❤

15 PAŹDZIERNIKA – DZIEŃ DZIECKA UTRACONEGO ❤

Tego dnia osieroceni rodzice mają okazję otwarcie zamanifestować – poprzez okolicznościowe msze, spotkania, przypięcie do ubrania błękitno-różowej kokardki czy wypuszczenie „do nieba” niebieskich, różowych lub białych baloników opisanych imionami dzieci – że pamiętają o swoich dzieciach i chcą, by świat również o nich pamiętał, że je kochają i będą kochać do końca swojego życia, i że oczekują, że świat to uszanuje i zrozumie. /Za: www.poronienie.pl/

MODLITWA NA DZIEŃ DZIECKA UTRACONEGO
Panie Jezu, Ty nas wezwałeś,
byśmy nie gardzili żadnym z tych małych,
bo ich aniołowie wpatrują się w oblicze Ojca,
przyjmij do swego domu dzieci,
które zmarły przed swoimi narodzinami.
Wierzymy, że moc Twego krzyża obejmuje ich krótkie życie na ziemi,
a Twoje zmartwychwstanie otwiera im bramy nieba.
Błogosławimy Cię za każdego,
kto uszanował godność tych dzieci, przez pogrzeb godny człowieka.
Prosimy Cię za rodziców każdego z tych dzieci,
byś ich pocieszył i napełnił swoją łaską.
Niech Twój Święty Duch Pocieszyciel
będzie im mocą w chwilach bólu i cierpienia,
niech koi ich rany i serca napełnia nadzieją życia wiecznego.
Prosimy Cię także za każde dziecko,
które dziś rośnie w łonie swojej matki:
niech Twoi aniołowie otoczą te dzieci swoją opieką,
niech umacniają rodziców
i dają mądrość opiekującym się nimi lekarzom.
Prosimy Cię o dobre narodziny
i szczęśliwe, wierne Tobie życie – dla nich i dla nas.
Maryjo, Pani Licheńska, Bolesna Matko Jezusa,
która patrzyłaś na śmierć Twego Syna,
otocz macierzyńską opieką dzieci zmarłe przed narodzinami,
ich matki i ojców.
A nam wyproś serca wrażliwe,
byśmy nigdy nie wzgardzili żadnym z tych najmniejszych. Amen.

Matki Bożej w portugalskiej Fatimie

13.10. 1917 r. – Ostatnie objawienie Matki Bożej w portugalskiej Fatimie, podczas którego doszło do tzw. Cudu Słońca.
Zdarzenie zostało oficjalnie zaakceptowane przez Kościół Rzymskokatolicki jako cud 13 października 1930. „Taniec słońca”, jak pisze Wincenty Łaszewski – miał miejsce w Fatimie, w południe, 13 października 1917 r. Oglądało go ok. 40 tys. ludzi – wierzących i ciekawskich. Nie wszyscy widzieli to samo, jakby każdemu objawienie miało ukazać coś innego. Cud ten opisali liczni świadkowie.

***

13 października 1917 roku w Fatimie Matka Boża po raz szósty ukazała się trojgu portugalskim pastuszkom. Dzieciom towarzyszył ogromny tłum. Ludzie pobożni przyszli z nakazu sumienia, inni ze zwykłej ciekawości. Niektórzy znaleźli się tam z obowiązku służbowego. Trzy miesiące wcześniej Maryja zapowiedziała: W październiku powiem wam, kim jestem i czego chcę oraz dokonam cudu, który wszyscy zobaczą, aby uwierzyli. Wezwania Matki Bożej skierowane do ludzi oraz tajemnice, które otrzymały dzieci miały uzyskać potwierdzenie, które powinno przekonać każdego co do prawdziwości objawień.

Karol Acutis

12 października wspominamy Karola Acutisa.

Zdumiewa dojrzałość tego młodego człowieka!
Był autorem stron internetowych o cudach eucharystycznych i o świętych katolickich. Eucharystię nazywał „autostradą do nieba”.
Carlo był również niezwykle mocno oddany Maryi, na wyraz czego codziennie odmawiał różaniec. Kilka razy poświęcił się Matce Bożej, aby wyrazić Jej swoje oddanie i błagać o wsparcie.
Jego życiowym mottem były słowa: „Wszyscy rodzą się jako oryginały, ale wielu umiera jako kserokopie”.
Zmarł na białaczkę 12 października 2006 r. w wieku 15 lat. Swoje życie ofiarował za papieża i Kościół. Został pochowany w Asyżu. 6 kwietnia 2019 ciało przeniesiono do kościoła Matki Bożej Większej w tym samym mieście.

🙏 MODLITWA
Boże, nasz Ojcze, dzięki Ci składamy za to, że dałeś nam Carlo, który dla młodych jest wzorem życia, a dla każdego – wezwaniem do miłowania. Ty, czyniąc z Eucharystii „autostradę do nieba”, pozwoliłeś mu kochać Twojego Syna. Ty dałeś mu Maryję, Matkę najukochańszą, i przez Różaniec pozwoliłeś wyśpiewywać Jej czułość. Przyjmij jego modlitwę za nas. Spójrz przede wszystkim na ubogich, których miłował i wspomagał [również mi ofiaruj, za jego wstawiennictwem, łaskę o którą Cię proszę…] Wprowadzając Carlo do grona świętych Kościoła, daj nam pełnię radości; niech jego uśmiech będzie także dla nasz światłem na chwałę Twojego Imienia. Amen.

Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…

o. Maksymilian Kolbe

10 października – 40. rocznica kanonizacji o. Maksymiliana Kolbego

„Mundziu, Mundziu, co z Ciebie wyrośnie!?” Pytała mama małego Rajmunda Kolbego.
Wyrósł ŚWIĘTY Maksymilian! Oby niepokoje każdej matki taki miały finał. Ojca MAKSYMILIANA Kolbego kanonizował św. Jan Paweł II ❤
10 października2022 r mija 40 lat od tych uroczystości.

o. Charbela Makhloufa.

9.10. 1977 r , 45 lat temu – Papież Paweł VI kanonizował maronickiego zakonnika o. Charbela Makhloufa.

„Nie sprzedawaj duszy na targu świata. Jest zbyt cenna. Jakąkolwiek świat by zapłacił cenę, będzie zawsze za niska w porównaniu z jej wartością” – św. Szarbel

Modlitwa do św. Charbela

Święty Ojcze Charbelu,
który wyrzekłeś się przyjemności światowych
i żyłeś w pokorze i ukryciu w samotności eremu,
a teraz przebywasz w chwale nieba, wstawiaj się za nami.
Rozjaśnij nasze umysły i serca,
utwierdź wiarę i wzmocnij wolę.
Rozpal w nas miłość Boga i bliźniego.
Pomagaj w wyborze dobra i unikaniu zła.
Broń nas przed wrogami widzialnymi i niewidzialnymi
i wspomagaj nas w naszej codzienności.
Za Twoim wstawiennictwem wielu ludzi
otrzymało od Boga dar uzdrowienia duszy i ciała
oraz rozwiązania problemów
w sytuacjach po ludzku beznadziejnych.
Wejrzyj na nas z miłością,
a jeżeli będzie to zgodne z wolą Bożą,
uproś nam u Boga łaskę, o którą pokornie prosimy…
a przede wszystkim pomagaj nam
iść codziennie drogą świętości do życia wiecznego.

NMP Różańcowe

7 października – wspomnienie NMP Różańcowej

Św. Maksymilian Kolbe: „Przez tę modlitwę łatwo możemy otrzymać wielkie łaski i błogosławieństwo Boże. Dzięki Różańcowi w serca zbolałe spływa balsam ukojenia, w duszach zrozpaczonych świta znowu promyk nadziei”.

15 OBIETNIC Matki Bożej dla tych, którzy będą odmawiać różaniec (wg bł. Alana de la Rupe):

1. Ktokolwiek będzie mi służył przez odmawianie różańca świętego otrzyma wyjątkowe łaski.
2. Obiecuję moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać różaniec.
3. Różaniec stanie się bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków.
4. Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych.
5. Dusza, która poleci mi się przez odmawianie różańca, nie zginie.
6. Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie różaniec święty, rozważając równocześnie tajemnice święte nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym – wytrwa w łasce i osiągnie życie wieczne.
7. Ktokolwiek będzie miał prawdziwe nabożeństwo do różańca – nie umrze bez sakramentów Kościoła.
8. Wierni w odmawianiu różańca będą mieli w życiu i przy śmierci światło Boże i pełnię Jego łaski.
9. Uwolnię z czyśćca tych, którzy mieli nabożeństwo do różańca świętego.
10. Wierne dzieci różańca zasłużą na wysoki stopień chwały w niebie.
11. Otrzymacie wszystko, o co prosicie przez odmawianie różańca.
12. Wszystkich, którzy rozpowszechniają różaniec, będę wspomagała w ich potrzebach.
13. Otrzymałam od mojego Boskiego Syna obietnicę, że wszyscy obrońcy różańca będą mieli za wstawienników cały Dwór Niebieski w czasie życia i w godzinę śmierci.
14. Wszyscy, którzy odmawiają Różaniec, są moimi synami i braćmi mojego Jedynego Syna Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo do mojego różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba.

św. Siostry Faustyny

5 października – wspomnienie św. Siostry Faustyny

Św. FaustynaKowalska: „Często się modlę za Polskę, ale widzę wielkie zagniewanie Boże na nią, iż jest niewdzięczna. Kiedy widzę zagniewanie Jego, rzucam się z ufnością w przepaść miłosierdzia i w nim zanurzam całą Polskę, a wtenczas nie może użyć swej sprawiedliwości. Ojczyzno moja, ile ty mnie kosztujesz, nie ma dnia, w którym bym się nie modliła za ciebie”.

Św. Faustyno, módl się za naszą Ojczyznę, Polskę!

🙏 MODLITWA O UPROSZENIE ŁASK PRZEZ WSTAWIENNICTWO ŚWIĘTEJ SIOSTRY FAUSTYNY
O Jezu, któryś świętą Faustynę
uczynił wielką czcicielką nieograniczonego miłosierdzia Twego, racz za jej wstawiennictwem,
jeśli to jest zgodne z najświętszą wolą Twoją,
udzielić mi łaski ……………., o którą Cię proszę.
Ja grzeszny nie jestem godzien Twego miłosierdzia,
ale wejrzyj na ducha ofiary i poświęcenia siostry Faustyny i nagródź jej cnotę, wysłuchując próśb,
które za jej przyczyną z ufnością do Ciebie zanoszę.

Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…, Chwała Ojcu…

świętych Aniołów Stróżów

2 października – wspomnienie świętych Aniołów Stróżów

Mówiąc o świętych, którzy wyróżniali się szczególnym nabożeństwem do Aniołów Stróżów, należałoby wymienić:
😇 św. Cecylię (+ w. III),
😇 św. Franciszkę Rzymiankę (+ 1440)
😇 bł. Dalmacjusza, dominikanina z Gerony (+ 1341), którzy mieli szczęście często przestawać ze swoim Aniołem Stróżem, jak głoszą ich żywoty;
😇 św. Stanisława Kostkę, naszego rodaka, patrona Polski, który z rąk anioła miał otrzymać cudownie Komunię świętą, gdy był w drodze do Dyllingen;
😇 św. Franciszka Salezego, który miał zwyczaj pozdrawiać Anioła Stróża w każdej miejscowości, do której przybywał;
😇 św. Jana Bosko, którego Anioł Stróż kilka razy uratował od niechybnej śmierci w czasie czynionych na niego zamachów, kiedy posyłał mu tajemniczego psa ku obronie.
😇 Wśród świętych współczesnych, mających szczególny kontakt z aniołami, należy wymienić św. ojca Pio.

Tekst za: brewiarz.pl

Świętej Tereski od Dzieciątka Jezus

1 października – wspomnienie Świętej Tereski od Dzieciątka Jezus, która obiecywała wyprosić nam w Niebie wiele łask.

Warto zatem poprosić Ją o wsparcie:

Święta Tereso, której niebem jest czynienie dobra na tej ziemi. Racz rzucić na nas obfity deszcz róż łask Jezusowych. Boże, któryś rzekł: Jeśli nie staniecie się jako dziatki, nie wejdziecie do Królestwa niebieskiego, daj nam, prosimy w pokorze i prostocie ducha tak w ślady świętej Dziewicy Teresy wstępować, byśmy wieczną nagrodę otrzymać mogli. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.

O umiłowany Kwiecie Jezusa, uśmiechnij się do nas, a przez niewysłowioną słodycz Jego Dziecięctwa spełnił obietnicę twoją: rzuć na nas i na wszystkich ludzi deszcz róż, który by nam przypomniał nieskończoną miłość Boga naszego i wiekuiste wesele, jakie nam zgotował w niebie, gdzie mamy nadzieję wraz z tobą miłosierdzie Jego wyśpiewać na wieki. Amen.

O święta Tereso od Dzieciątka Jezus, przez przedziwną moc czynienia cudów jaką cię Bóg obdarzył, uproś mi łaskę …, o którą z ufnością proszę Boga, za twoim wstawiennictwem. Amen.

Obraz : Francesco Botticini, Trzej Archaniołowie z Tobiaszem, obraz ołtarzowy z 1470 roku, namalowany dla florenckiej bazyliki Santo Spirito, przedstawiający: Archaniołów: Michała, Rafała, Młodego Tobiasza i Gabriela

Świętych Archaniołów Michała, Rafała i Gabriela

29 września – święto Świętych Archaniołów Michała, Rafała i Gabriela

O najszczęśliwsi Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, dowódcy wojsk Niebieskich, wyproście nam światło Ducha Świętego, wprowadźcie nas w tajemnice Boskie i dajcie nam siłę do walki przeciwko naszemu wspólnemu nieprzyjacielowi.
Amen.

Matki Bożej Bolesnej

15 wrzesień – Matki Bożej Bolesnej

Koronka do siedmiu Boleści Matki Bożej

V. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
R. Panie, pospiesz ku ratunkowi memu.

V. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi św.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze i wieki wieków. Amen.

Znak Krzyża Świętego +

P. Matko Bolesna, porusz serce moje.
W. Abym w boleści umiał wniknąć Twoje.

1. Pierwsza Boleść – Proroctwo Symeona.
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tego smutku, który ogarnął Serce Twoje najczulsze w chwili proroctwa św. starca Symeona.

O Matko ukochana, przez Serce Twoje tak zatrwożone, błagam Cię, uproś mi cnotę pokory i dar św. bojaźni Bożej.

Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, Ukrzyżowany z Tobą, Najboleśniejszaś Ty miedzy niewiastami I opłakany owoc żywota Twego Jezus. Święta Maryjo, Matko Ukrzyżowanego, Uproś nam, krzyżującym Syna Twego, Łzy pokuty teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

2. Druga Boleść – Ucieczka do Egiptu
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tej trwogi, która przejmowała Serce Twoje najtkliwsze w ucieczce do Egiptu i w ciągu Twego tam pobytu.

O Matko ukochana, przez Serce Twoje tak zatrwożone, błagam Cię, uproś mi cnotę hojności, szczególniej względem ubogich i dar pobożności.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, …

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

3. Trzecia Boleść – Szukanie przez trzy dni Pana Jezusa.
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tej tęsknoty, w jakiej się czuło Serce Twoje najtroskliwsze czasu zgubienia drogiego Jezusa Twego.

O Matko ukochana, przez Serce Twoje, tak tęsknotą ściśnione, błagam Cię, uproś mi cnotę czystości i dar umiejętności.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, … .

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

4. Czwarta Boleść – Spotkanie Pana Jezusa na Drodze Krzyżowej
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tej żałości, którą odczuło macierzyńskie Serce Twoje w spotkaniu Jezusa, krzyż Swój niosącego.

O Matko ukochana, przez pełne miłości, a tak zbolałe Serce Twoje, błagam Cię, uproś mi cnotę cierpliwości i dar mocy.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, … .

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

5. Piąta Boleść – Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tego męczeństwa, którego doznało mężne Serce Twoje, patrząc na konanie Jezusa.

O Matko ukochana, przez Serce Twoje, tak współ umęczone, błagam Cię, uproś mi cnotę wstrzemięźliwości i dar dobrej rady.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, … .

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

6. Szósta Boleść – Zdjęcie Ciała Pana Jezusa z Krzyża
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tej rany, którą litościwemu Sercu Twemu zadało uderzenie włócznią w bok Jezusa, raniącego najgodniejsze miłości Serce Jego.

O Matko ukochana, przez Serce to Twoje przeszyte, błagam Cię, uproś mi cnotę miłości bliźniego i dar rozumu.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, … .

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

7. Siódma Boleść – Złożenie Ciała Pana Jezusa do grobu
Użalam się nad Tobą, o Matko najboleśniejsza Maryjo, dla tego ciosu, który wytrzymało Serce Twe najmiłosierniejsze w chwili pogrzebu Jezusa.

O Matko ukochana, przez Serce Twoje, tą najcięższą boleścią strapione, błagam Cię, uproś mi cnotę pilności i dar mądrości.
– Zdrowaś Maryjo, boleści pełna, … .

Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu …

V. Módl się za nami Panno najboleśniejsza.
R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Pana Chrystusowych.

V. Módlmy się: Niech się wstawia za nami do Twej łaskawości, prosimy Cię, Panie Jezu Chryste, teraz i w godzinę śmierci naszej, błogosławiona Panna Maryja, Matka Twoja, której duszę najświętszą w godzinę męki Twojej miecz boleści przeniknął. Przez Ciebie, Jezus Chryste, Zbawicielu świata, który z Ojcem i z Duchem św. żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

300 dni odpustu za każdorazowe odmówienie powyższych modlitw sercem skruszonym i nabożnie. (Pius VII, 14. I. 1815).

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

15 sierpnia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwanej świętem Matki Bożej Zielnej

To jedno z trzech największych uroczystości maryjnych – Wniebowzięcie NMP – Kościół katolicki obchodzi 15 sierpnia.
Świętowana już od V wieku tajemnica wzięcia Maryi do nieba z ciałem i duszą została 1 listopada 1950 r. potwierdzona przez Piusa XII jako dogmat wiary.

W Polsce i wielu krajach europejskich dzień ten jest często nazywany świętem Matki Bożej Zielnej. W kościołach święci się wówczas zioła, kwiaty i snopy dożynkowe. W sanktuariach maryjnych gromadzą się wielkie rzesze pielgrzymów. Na Jasną Górę przybywa ich corocznie kilkaset tysięcy.

Wśród teologów nie było przez wieki zgodności, czy Maryja została wzięta do nieba za życia czy po śmierci. Dlatego też często używano sformułowania „zaśnięcie”. W Kościele Wschodnim do dziś święto to jest nazywane Zaśnięciem albo Odpocznieniem, podczas gdy na Zachodzie mówi się o Przejściu albo Wniebowzięciu.

Pius XII, ogłaszając dogmat, nie rozstrzygnął sporu, używając sformułowania „po zakończeniu ziemskiego życia”. Dopiero Jan Paweł II w katechezie 25 czerwca 1997 r. postawił pytanie: „czy jest możliwe, aby Maryja z Nazaretu doświadczyła w swym ciele dramatu śmierci?”. I odpowiedział, że tak, bo choć śmierć według Biblii jest karą za grzech, a Maryja została zachowana od grzechu, to jednak „z chwilą, gdy Chrystus umarł, byłoby trudno przyjąć coś przeciwnego w odniesieniu do Jego Matki”.
Według tradycji Zaśnięcie NMP mogło się dokonać ok. 45 r. na Górze Syjon, gdzie od IV w. istnieje bazylika (kilkakrotnie burzona i odbudowywana) utożsamiana z Wieczernikiem i miejscem zaśnięcia. Według innych źródeł św. Jan Apostoł miał zabrać Maryję ze sobą do Efezu i tam miała Ona zakończyć swe ziemskie życie.

Dzień 15 sierpnia jest także rocznicą „Cudu nad Wisłą”, czyli zwycięstwa wojska polskiego nad sowieckimi hordami w 1920 r. i ocalenia Europy od zalewu bolszewizmu. Czciciele Maryi w Polsce przypisują je szczególnemu wstawiennictwu Matki Bożej. W tym dniu w latach 1923-47 i ponownie od 1992 Wojsko Polskie obchodzi swoje święto.

świętych Joachima i Anny

26 lipca – świętych Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny – patronów małżeństw i dziadków

Modlitwa małżonków do św. Joachima i Anny

O wy obojga święci małżonkowie, Joachimie i Anno, proście za mnie i mojego męża (moją żonę), aby nam Bóg udzielił przez wasze zasługi łaski, żyć wspólnie w prawej małżeńskiej jedności i czystości, jak wy ze sobą żyliście, dając wszystkim małżonkom prawdziwy przykład. O święty Joachimie i święta Anno, zachowajcie mnie i mojego męża (moją żonę) od wszelkiej niewierności, niechęci, zwady i niezgody i pokus złego nieprzyjaciela, jako też od każdej pychy i od niemiernej pożądliwości do tego świata, i uproście nam poufałą, czystą miłość, nierozłączną jedność i pomoc Boską, postępować według waszego przykładu i przynosić prawdziwe owoce Bogu podobającego się małżeństwa. Amen.

Modlitwa za dzieci za wstawiennictwem św. Anny

Święta matko Anno, wiesz, że jest moją powinnością, dzieci wychowywać dla cnoty i wiecznego zbawienia. Do tego potrzebuję szczególnej pomocy Bożej, ażebym ich na dobrych ludzi i prawdziwych chrześcijan wychował (a). Uproś mi, święta Anno, u Jezusa i Maryi wprawę i siłę do tego dzieła a dzieciom zaś potrzebne posłuszeństwo. Wyjednaj im tę łaskę, ażeby ich niewinność przed zasadzkami pokusy zachowana została. Uproś nienawidzenie i obrzydzenie grzechu, i nie dopuszczaj, aby im były przedstawione złe przykłady; wybaw ich z niebezpieczeństwa i złego towarzystwa, czuwaj nad niemi, ażeby w niewinności, w bojaźni Bożej i w cnocie się pomnażały i wyrosły. Uproś na koniec i mnie przedłużenia życia, jeżeli się Bogu podoba, ażebym ich wychowanie dokończyć mógł (a); uproś mi łaski i błogosławieństwa, ażebym w ich sercu religię, bojaźń Bożą zaszczepił (a), i ponosił trudności i pracy starania i pieczy, czujności i modlitwy i tak ich na dobrych ludzi, wiernych i cnotliwych chrześcijan wychował (a). Daj mi przez twoje mocną przyczynę, żyć w tej pełnej pociechy nadziei, żebym raz do Pana, Boga mojego powiedzieć mógł (a): Panie których mi oddałeś, żadnego z nich nie utraciłem (am). Amen.

Modlitwa za wnuki za wstawiennictwem Świętych Joachima i Anny

Święci Joachimie i Anno! Cieszycie się chwałą nieba, ale już tu, na ziemi, mogliście radować się oglądaniem najpiękniejszej z niewiast – Maryi, Waszej Córki i mogliście być świadkami dzieciństwa i wzrastania Boga-Człowieka – Jezusa, Waszego Wnuka. Proszę Was, święci Joachimie i Anno, módlcie się za moich wnuków, aby wzrastali w łasce u Boga i ludzi, aby nigdy nie odstąpili od wiary, aby kiedyś mogli zająć przygotowane dla nich miejsce w domu Ojca. Amen.

Sacrum Profanum

13 lipca 1917 r., Fatima – Wielka obietnica Matki Bożej!

13 lipca 1917 r. w Fatimie Matka Boża powiedziała:
„Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Bóg chce je uratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli uczyni się to, co wam powiem, wielu zostanie przed piekłem uratowanych i nastanie pokój na świecie”.

Siedem lat po zakończeniu fatimskich objawień Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej części tajemnicy fatimskiej. Jej przedmiotem było nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.

Maryja powiedziała:
“Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy:

1. przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź,

2. przyjmą Komunię świętą,

3. odmówią jeden Różaniec

4. i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.

Dlaczego ma to być „pięć sobót” wynagradzających, a nie dziewięć lub siedem na cześć Matki Bożej Bolesnej?

Maryja powiedziała Łucji:

„Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi.

Pierwsze: Bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu.

Drugie: Przeciwko Jej Dziewictwu.

Trzecie: Przeciwko Bożemu Macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka.

Czwarte: Bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki.

Piąte: Bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach.

Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel

„Noście zawsze Szkaplerz święty. Ja zawsze go noszę i wiele z tego nabożeństwa doznałem pożytku. Pozostałem mu wierny i stał się on moją siłą!”
św. Jan Paweł II

16 lipca przypada w liturgii Kościoła wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Dzień ten nazywany jest często dniem Matki Bożej Szkaplerznej, gdyż bezpośrednio wiąże się z nabożeństwem szkaplerza.

Historia szkaplerza karmelitańskiego sięga XII w. Duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.
Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy. Kościół uznał ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów, który promieniował przykładem świętości w nowym dla siebie środowisku, ale nie uniknął też określonych trudności.
Wtedy odznaczający się świętością generał zakonu, angielski karmelita św. Szymon Stock, zmobilizował swoich braci i zawierzając się Maryi, prosił Ją o pomoc. Jak podają kroniki, gdy modlił się słowami antyfony Flos Carmeli ( Kwiecie Karmelu) w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Maryja w otoczeniu aniołów i wskazując na szkaplerz, powiedziała:

„Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”.

Nabożeństwo szkaplerzne, praktykowane początkowo tylko we wspólnotach karmelitańskich, bardzo szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa.

Z końcem XV w. do powyższych łask dołączono tzw. przywilej sobotni oparty na objawieniu, jakie miał mieć papież Jan XXII. Maryja obiecała przez niego, że każdy noszący szkaplerz i zachowujący czystość według swego stanu zostanie uwolniony z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci.

Znaczenie duchowe szkaplerza

*Szkaplerz jest Szatą Maryi, jest znakiem pokuty i nawrócenia.
Kto przyjmuje Szkaplerz św., wyrzeka się złego ducha, odnawia przyrzeczenia Chrztu św. i oddaje się Maryi jako Jej dziecko. Kto przyjmuje Szkaplerz, przyjmuje, jak św. Jan Apostoł pod Krzyżem, Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i Jej służyć.

*Szkaplerz oznacza poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie Jej cnót,
szczególnie cnoty czystości i pokory. „Niech wszyscy noszący Szkaplerz św., który jest pamiątką otrzymaną od Matki Bożej, widzą w nim oznakę poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Dziewicy” (św. Jan Paweł II).

*Szkaplerz oznacza przymierze przyjaźni z Maryją,
w którym Ona zobowiązuje się dopomóc nam do zbawienia i uświęcenia, a my zobowiązujemy się do Jej naśladowania, służenia Jej i rozszerzania Jej czci.

*Szkaplerz oznacza habit Zakonu poświęconego służbie i czci Matki Bożej.
Przyjmując Szkaplerz, pragniemy odtąd żyć tym samym duchem Karmelu, pełnić tę samą misję i żyć w zjednoczeniu z Maryją, dla Maryi, przez Maryję i w Maryi.

Obietnice szkaplerzne

Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze Szkaplerzem św. dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:

* Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego
(słowa Matki Bożej wypowiedziane do św. Szymona). Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem św. pomoc na drodze zbawienia.

* Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci.
Jest to tak zwany przywilej sobotni. Matka Boża zapewniła rychłe wybawienie z czyśćca (bulla pap. Jana XXII w 1322 r.), tym, którzy nosząc Szkaplerz, zachowają czystość według stanu i wierność modlitwie: Ja, Matka w pierwszą sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i ilu ich zastanę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na świętą Górę żywota wiecznego. Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem pomoc na drodze uświęcenia.

* Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała.
Maryja obiecuje nas wspierać na drodze naśladowania Chrystusa, a zwłaszcza w godzinę naszej śmierci, pomóc nam w ostatecznej walce o wieczne zbawienie.

* Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci.

Modlitwa codzienna do Matki Boskiej Szkaplerznej

O Najchwalebniejsza, Królowo Niebios, Maryjo.
Najczystsza, Dziewico i Najgodniejsza Boża Rodzicielko.

Przypominam dziś sobie w głębi serca przez przyjęcie szkaplerza świętego zawarte z Tobą przymierze, że przez całe życie będę jak najwierniej i jak najgorliwiej służył(a) Tobie i Twojemu Boskiemu Synowi.

Składam Ci najpokorniejsze dzięki, o Najpotężniejsza Pani, że raczyłaś mnie biednego grzesznika (grzesznicę) przyjąć do grona Braci (Sióstr) za pośrednictwem Szkaplerza świętego.
Obieram Cię dzisiaj na zawsze za moją Najukochańszą Matkę, Opiekunkę i Pośredniczkę przed Bogiem. Proszę Cię pokornie, aby Twój Szkaplerz był dla mnie znakiem zbawienia, bronią w niebezpieczeństwach duszy i ciała.

O Najlitościwsza Matko, wyjednaj mi u Boskiego Syna odpuszczenie grzechów moich, łaskę do prawdziwej pokuty i poprawy mojego życia, stałość w wierze świętej, w nadziei, w miłości Boga i bliźniego, w cierpliwości i w czystości odpowiedniej do mojego stanu.

Szczególniej zaś stań przy mnie w ostatniej chwili mego życia i daj mi doznać tego, coś przyrzekła, że kto w tym świętym Twoim Szkaplerzu umrze bogobojnie, ten nie będzie cierpiał ognia wiecznego. Amen.

P. Módl się za nami, Królowo, Ozdobo Karmelu.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się
Prosimy Cię Panie, niech nas wspomaga pełne godności wstawiennictwo chwalebnej Dziewicy Maryi, Matki i Królowej Karmelu, abyśmy wsparci Jej opieką mogli dojść na szczyt góry, którą jest Chrystus, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen

wspomnienie Matki Bożej Uzdrowienia Chorych

6 lipca – wspomnienie Matki Bożej Uzdrowienia Chorych

Modlitwa do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych

Boże, Ty okazujesz nam
nieskończone miłosierdzie
w znakach i cudach
dokonanych przez wstawiennictwo
Matki Bożej Uzdrowienia Chorych.
Pokornie Cię prosimy,
abyśmy za Jej przyczyną
cieszyli się łaską zdrowia duszy i ciała
oraz osiągnęli chwałę przygotowaną
dla Twoich dzieci w Królestwie niebieskim.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

29 czerwca – Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Kościół już od roku 258 obchodził święto obu Apostołów św. Piotra i św. Pawła razem w dniu 29 czerwca, zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie, co by wskazywało na powszechne przekonanie, że to był dzień śmierci obu Apostołów. Taki bowiem był bardzo dawny zwyczaj, że wspomnienia liturgiczne obchodzono w dniu śmierci męczenników, a od IV w. także dotyczyło to wyznawców.
Uroczystość św. Pawła wraz ze św. Piotrem umieszczono w jednym dniu nie dlatego, aby równać go w prymacie z pierwszym następcą Chrystusa. Chodziło o podkreślenie, że obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, że obaj w tym mieście oddali dla Chrystusa życie swoje oraz że w Rzymie są ich relikwie i sanktuaria. Ponadto według tradycji istniała opinia, dzisiaj uznawana za mylną, że obaj Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską w jednym dniu i w tym samym roku.

HYMN Z JUTRZNI NA UROCZYSTOŚĆ ŚŚ. PIOTRA I PAWŁA

Męka Bożych Apostołów uświęciła dzień wschodzący;
Piotr i Paweł otrzymali wieniec chwały i zwycięstwa.

Obu mężów połączyła krew przelana bohatersko;
Szli za Bogiem jako wodzem, Chrystus wiarę ich nagrodził.

Najpierw złożył swe świadectwo Piotr Apostoł, za nim Paweł,
Równy chwałą i wybrany, by się stać narzędziem Pana.

Szymon, aby uczcić Boga, zmarł na krzyżu odwróconym,
Wspominając przepowiednię niegdyś daną mu przez Mistrza.

Stąd wyrasta wielkość Rzymu, który gorliwością słynie,
Utwierdzony krwią tak cenną, godność swą z pasterza czerpie.

Tu się mogą spotkać ludzie z mieszkańcami jasnych niebios;
Tu narodów jest stolica, tron nauczyciela świata.

Dziś prosimy, Zbawicielu, zbyś raczył nas, niegodnych,
Złączyć w szczęściu wiekuistym z pasterzami Twego ludu.
Amen.

Św. Piotr poniósł śmierć męczeńską według podania na wzgórzu watykańskim. Miał być ukrzyżowany według świadectwa Orygenesa głową na dół na własną prośbę, gdyż czuł się niegodnym umierać na krzyżu jak Chrystus. Cesarz Konstantyn Wielki wystawił ku czci św. Piotra nad jego grobem Bazylikę. Obecna Bazylika Św. Piotra w Rzymie pochodzi z wieku XVI-XVII, budowana została w latach 1506-1629. Przy Bazylice Św. Piotra jest usytuowane „Państwo Watykańskie”, istniejące w obecnym kształcie od roku 1929 jako pozostałość dawnego Państwa Kościelnego. Bazylika wystawiona na grobie św. Piotra jest symbolem całego Kościoła Chrystusa.
Oprócz tej najsłynniejszej świątyni, wystawionej ku czci św. Piotra Apostoła, w samym Rzymie istnieją ponadto: kościół św. Piotra na Górze Złotej (Montorio), czyli na Janikułum, zbudowany na miejscu, gdzie Apostoł miał ponieść śmierć męczeńską; kościół św. Piotra w Okowach, wystawiony na miejscu, gdzie św. Piotr miał być więziony; kościół świętych Piotra i Pawła; kościółek „Quo vadis” przy Via Appia, wystawiony na miejscu, gdzie Chrystus według podania miał zatrzymać Piotra, usiłującego opuścić Rzym.
W czasie prac archeologicznych przeprowadzonych w podziemiach Bazyliki św. Piotra w latach 1940-1949 znaleziono pod konfesją (pod głównym ołtarzem Bazyliki) grób św. Piotra. Chrystus obdarzył swojego następcę darem niezwykłych cudów; Piotr wskrzeszał umarłych (Dz 9, 32-43), nawet jego własny cień miał moc uzdrawiania (Dz 5, 15).

Św. Paweł poniósł śmierć męczeńską w Rzymie ok. 67 roku. Wcześniej aresztowany został w Jerozolimie w 60 r. Przebywał w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej ponad dwa lata, głosząc i tam Chrystusa. W Rzymie także jakiś czas spędził jako więzień, aż dla braku dowodów winy został wypuszczony na wolność. Ze swojego więzienia w Rzymie Paweł wysłał szereg listów do poszczególnych gmin i osób. Po wypuszczeniu na wolność zapewne udał się do Hiszpanii (Rz 15, 24-25), a stamtąd pworócił do Achai. Nie wiemy, gdzie został ponownie aresztowany.
Według bardzo starożytnego podania św. Paweł miał ponieść śmierć od miecza. Nie jest znany dzień jego śmierci. Za to dobrze zachowano w pamięci miejsce jego męczeństwa Aquae Salviae za Bramą Ostyjską w Rzymie. Ciało Męczennika złożono najpierw w posiadłości św. Lucyny przy drodze Ostyjskiej. W roku 284 za czasów prześladowania, wznieconego przez cesarza Waleriana, przeniesiono relikwie Apostoła do Katakumb, zwanych dzisiaj Katakumbami św. Sebastiana przy drodze Apijskiej. Być może, na krótki czas spoczęły tu także relikwie św. Piotra. Po edykcie cesarza Konstantyna Wielkiego (313) ciało św. Piotra przeniesiono do Watykanu, a ciało św. Pawła na miejsce jego męczeństwa, gdzie cesarz wystawił ku jego czci bazylikę pod wezwaniem św. Pawła.
Św. Paweł jest autorem 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu.

Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII wieku. Na wielką skalę kult Serca Maryi rozwinął św. Jan Eudes (1601-1680). Kult, który szerzył, nosił nazwę Najświętszego Serca Maryi lub Najsłodszego Serca Maryi. Jednak najbardziej do rozpowszechnienia kultu Serca Maryi przyczynił się proboszcz paryskiego kościoła Matki Bożej Zwycięskiej ks. Geretes, zakładając w 1836 roku specjalne Bractwo. W XIX wieku rozpowszechniło się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, a w 1854 roku papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi.
Duże znaczenie w propagowaniu i rozwoju kultu Niepokalanego Serca Maryi miały objawienia w Fatimie z 1917 roku, gdzie Maryja zaleciła wynagradzanie za grzechy świata, poprzez przyjmowanie Komunii świętej wynagradzającej i odprawianie nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca do jej Niepokalanego Serca.

W 1944 roku papież Pius XII wprowadził Święto Niepokalanego Serca Maryi w całym Kościele. Do reformy liturgii w 1969 roku obchodzono je 22 sierpnia, na zakończenie oktawy Wniebowzięcia NMP, a obecnie jest to sobota po Uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego.

27 czerwca przypada wspomnienie Matki Bożej Niestającej Pomocy.

Święta Maryjo, spiesz nam na pomoc nieszczęśliwym, podnoś przygnębionych, pocieszaj płaczących, módl się za ludem, wstawiaj się za duchowieństwem, oręduj za poświęconymi Bogu. Niech wsparcia Twego doznają wszyscy, którzy wzywają Twojej Nieustającej Pomocy. Amen

27 czerwca to również 145. rocznica objawień w Gietrzwałdzie.

To jedyne Maryjne objawienia w Polsce, uznane przez Kościół.
Maryja objawiła się Justynie Szafryńskiej i Barbarze Samulowskiej w dniach 27 czerwca – 16 września 1877 r. Matka Boża prosiła m.in. o odmawianie Różańca

O historii tego objawienia można przeczytać tutaj

Czytaj artykuł >>>

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

W liturgii Kościoła katolickiego uroczystość ku czci Serca Jezusa przypadająca w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała, a zatem w piątek po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego (Zielonych Świątkach, Pięćdziesiątnicy). Może więc wypaść pomiędzy 29 maja a 2 lipca.

Kult Serca Jezusowego rozwinął się w naszym kraju jeszcze przed objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque. Polska miała też szczególne przywileje od papieża. Na cały Kościół święto Serca Pana Jezusa rozszerzył papież Pius IX w roku 1856. Począwszy od 1995 r. w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, papież Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów.

„Nieraz nam się wydaje, że Serce Jezusowe jednoczy tylko serca wybrane, kanonizowane, już po trochu bijące w niebie. Jednak wezwanie litanii nie brzmi: Serce Jezusa, zjednoczenie serc świętych – ale „serc wszystkich”. Błogosławieni, których Jezus wskazał ręką z wysokiej góry, idą do Niego z obu stron. Idą ubodzy w duchu, ale idą i chciwi, którzy pragnęli szczęścia doczesnego i uczepili się go jak rzep psiego ogona (…)
❤️ Idą płaczący z powodu krzywd na świecie, ale idą i ci, którzy płaczą sami nad sobą, widząc, jak bardzo zamazali obraz Boga w swoim sercu.
❤️ Idą cisi ze świętą Agnieszką z białym barankiem, ale idą i hałaśliwi, którzy całe życie szukali reklamy i zobaczyli jej złudę.
❤️ Idą spragnieni sprawiedliwości, ale idą i ci niesprawiedliwi, zło czyniący, którzy nagle poczuli się jak syn marnotrawny i z tęsknotą w oczach zapragnęli powrotu do domu ojca.
❤️ Idą miłosierni, ale idą i ci, którzy nigdzie nie spotkali miłosierdzia, bo uważano ich za grzeszników niegodnych uwagi.
❤️ Idą czystego serca, ale idą i zabrudzeni, których Bóg oczyścił jak szkło w lampie naftowej.
❤️ Idą ci, którzy wszędzie czynią pokój, ale idą i ci, którzy wszędzie wnosili nieporozumienia, swary, kłótnie i nagle zrozumieli, że są samotni, opuszczeni, niekochani, a w ich nieszczęściu może im dopomóc tylko Jezus.
❤️ Idą ci, którzy wytrwali w wierze, ale idą i ci, którzy załamali się w wierze, i tak jak Piotr na dziedzińcu – rozpłakali się serdecznie.
Ponieważ Jezus jest zjednoczeniem serc wszystkich, dlatego idą za Nim i święci, i ci wytykani palcami, którzy poprzez grzech nauczyli się wielkiej tęsknoty za Bogiem, bo uczuli pustkę i nieszczęście swojego odejścia.”

Ks. Jan Twardowski

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, w łonie Matki – Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, nieskończonego majestatu, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, świątynio Boga, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, przybytku Najwyższego, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, źródło życia i świętości, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, zelżywością napełnione, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, włócznią przebite, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych, zmiłuj się nad nami

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami

P.: Jezu cichy i pokornego Serca.
W.: Uczyń serca nasze według Serca Twego.

P.: Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na Serce najmilszego Syna swego i na chwałę, i zadośćuczynienie, jakie w imieniu grzeszników Ci składa; daj się przebłagać tym, którzy żebrzą Twego miłosierdzia i racz udzielić przebaczenia w imię tegoż Syna swego, Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
W.: Amen.

wspomnienie św. Antoniego z Padwy. Patrona od rzeczy zagubionych.

To modlitwa i refleksja nad sensem życia i odnajdywania tego, co ważne:

Świat jest wozem z sianem,
Jak na tryptyku Hieronima Boscha,
Święty Antoni.
Zgubiliśmy sens życia,
Wiarę,
Nadzieję,
Miarę wszelkich wartości
I samych siebie.
Jak mamy siebie odnaleźć
Święty Antoni?
Jak?
Gdzie?
Szukamy się w złocie,
W brylantach,
W książeczkach oszczędnościowych,
Na giełdach przypominających domy obłąkanych,
W sejfach bankowych,
W zagraconych szufladach,
W pelnych spiżarniach,
W ciemnych piwnicach naszych pożądań,
W narkotykach,
W wódce,
W porywaniu ludzi,
W mordowaniu ludzi,
W biurokracji,
W przybijaniu bezwartościowych pieczątek,
W upajaniu się władzą.
Jedzie wóz z sianem.
Jedzie…
Każdy chce z niego uszczknąć
Źdźbło słomy.
Największe źdźbło…..
Lub choćby najmniejsze…
Święty Antoni,
Święty znalazco igły w stogu siana,
Naucz nas odnaleźć sumienie nasze,
Które zgubiliśmy,
Nic nawet o tym nie wiedząc.
Jedzie wóz z sianem,
Jedzie,
Jak na tryptyku Hieronima Boscha…
/Roman Brandstaetter: „Litania do św. Antoniego”/

Uroczystość Trójcy Przenajświętszej

Uroczystość Najświętszej Trójcy to uroczystość ku czci Boga, Jezusa i Ducha Świętego. Święto to obchodzone jest w Kościele Katolickim w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.

Trójca Święta to dogmat głoszący o tym, że Bóg jest Bogiem w trzech osobach, a pozostaje przy tym jednym bytem. Źródło tej uroczystości odnotowano już w IV i V wieku. Jest to jeden z najbardziej specyficznych, a zarazem trudnych dogmatów w Kościele katolickim. Teologowie Kościoła zgodnie twierdzą, że dzieło zbawienia pochodzi od Ojca, realizuje się w Synu poprzez Ducha Świętego.

Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; † spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania.

Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana

MODLITWA ANIOŁA Z FATIMY

O Boże mój, wierzę w Ciebie uwielbiam, ufam Ciebie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, Tobie nie ufają i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Chrystusa na ołtarzach całego świata jako wynaturzenie zniewagi, wynagrodzenie i obojętność, wartość jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi na Jego Najświętszego Serca, przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.
Amen

BOŻE CIAŁO - Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

W czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, nazywaną tradycyjnie Bożym Ciałem. Godne uwagi jest to, że najstarsza nazwa tej uroczystości brzmiała „festum Eucharistiae” – „święto Eucharystii”. Boże Ciało stwarza wspaniałą okazję do rozważania tajemnicy Eucharystii, jest okazją do zamanifestowania naszej wiary wobec Najświętszego Sakramentu. Jest to „sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, uczta paschalna, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały” (Konstytucja o liturgii świętej, 47).
Święto Bożego Ciała powstało w XIII wieku pod wpływem nowych nurtów pobożności eucharystycznej, koncentrującej się nie na przyjmowaniu Komunii św., lecz na czci rzeczywistej obecności Chrystusa w znaku chleba i wina. Była to reakcja na herezję Berengariusza z Tours w XI wieku. Twierdził on, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa jest niemożliwa, ponieważ uwielbione Ciało Chrystusa znajduje się w niebie, a więc nie może równocześnie przebywać na ziemi, i to w wielu miejscach. Komunię św. rozumiał jako duchowe przyjmowanie Chrystusa. Do wprowadzenia święta Bożego Ciała przyczyniła się zakonnica. Była to bł. Julianna, augustianka z klasztoru Mont Cornillon w diecezji LieOge w Belgii.
W 1208 r. Julianna miała dziwną wizję. Zobaczyła w niej księżyc w pełni, na którym była ciemna plama. Później Chrystus objawił jej, że ta plama oznacza brak w kalendarzu kościelnym święta ku czci Eucharystii. W 1240 r. biskup LieOge – Robert wydał dekret ustanawiający to święto w swojej diecezji w drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Później miało być obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.
W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus de hoc mundo ustanowił święto Bożego Ciała w celu uczczenia Jezusa obecnego w Eucharystii. Śmierć Urbana IV uniemożliwiła ogłoszenie bulli. Jego wolę wypełnił dopiero papież Jan XXII w 1317 r. W Polsce święto Bożego Ciała zaprowadził biskup krakowski Nanker w 1320 r. Na początku XV wieku Boże Ciało w większości polskich diecezji było zaliczane do głównych świąt roku kościelnego.
Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy zbudowanych na trasie powstała nieco później niż samo święto. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z Niemiec, z Kolonii – XIV wiek. Jaki jest cel procesji Bożego Ciała? „W procesjach, w czasie których celebrans niesie Najświętszą Eucharystię poza kościół wśród uroczystych obrzędów i śpiewów, lud chrześcijański składa publiczne świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu” (Komunia św. i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą dostosowane do zwyczajów polskich, nr 77).
A zatem już od kilku wieków wychodzą chrześcijanie w święto Bożego Ciała na ulice, place miast i wiejskie drogi , które w tym dniu zamieniają się we wspaniałą świątynię dla Boga Żywego. Trudno oprzeć się urokowi tych zbiorowych manifestacji wiary w Boga ukrytego w Hostii Świętej. Ulice i domy przystrojone, świeża wiosenna zieleń, mnóstwo kwiatów. Ołtarze, świece, sztandary, feretrony, obrazy, dzieci pierwszokomunijne w bieli, dziewczynki sypiące kwiaty. W centrum tego podniosłego świętowania jest On, Chrystus – ukryty w małym kawałku chleba: Słońce wszechświata, Początek i Koniec wszystkiego, Droga ludzkiego pielgrzymowania przez doczesność do wieczności. Uroczysty charakter święta Bożego Ciała nie może nigdy przysłonić nam zasadniczej prawdy, że najpiękniejszą i najgodniejszą monstrancją dla Chrystusa jest żywe serce człowieka, a najwspanialszą procesją jest „procesja serca”, która kończy się spotkaniem z Nim w Komunii św.

Ks. Zenon Mońka

Litania do Przenajświętszego Sakramentu

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.

Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.

Jezu, w Najświętszym Sakramencie jako Bóg i człowiek obecny, zmiłuj się nad nami

Jezu, żywy chlebie, któryś z nieba zstąpił,

Jezu, utajony Boże i Zbawicielu,

Jezu, nieustająca ofiaro nowego przymierza,

Jezu, ofiary, czci i uwielbienia najgodniejsza,

Jezu, prawdziwa ofiaro błagalna za żywych i zmarłych,

Jezu, niewinny Baranku Boży,

Jezu, Chlebie Anielski,

Jezu, pokarmie nasz najcenniejszy,

Jezu, przymierze miłości i pokoju,

Jezu, źródło łask wszelkich,

Jezu, pociecho zasmuconych,

Jezu, ucieczko grzesznych,

Jezu, wspomożycielu słabych i Obarczonych,

Jezu, lekarzu chorych,

Jezu, pokarmie w godzinie śmierci,

Jezu, szczęśliwości wybranych,

Jezu, zadatku chwalebnego zmartwychwstania.

Bądź nam miłościw – przepuść nam, Panie.

Bądź nam miłościw – wysłuchaj nas, Panie.

Od niegodnego pożywania Ciała i Krwi Twojej najświętszej, zachowaj nas Panie

Od wszelkich pożądliwości ciała,

Od pożądliwości oczu,

Od wszelkiej pychy,

Od wszelkich niebezpieczeństw i okazji do grzechu,

Od wszelkiej lekkomyślności umysłu,

Od wszelkiej oziębłości ku bliźnim,

Od grzechu każdego,

Od śmierci wiecznej.

Przez najświętsze Wcielenie Twoje, wybaw nas Panie

Przez gorzką mękę i śmierć Twoją,

Przez nieskończoną miłość którąś nam okazał przez ustanowienie Najświętszego Sakramentu,

Przez Swoją najgłębszą pokorę, jakąś w poprzedzającym umywaniu nóg uczniom swoim okazał,

Przez pięć ran Twego Najświętszego Ciała, któreś za nas sobie zadać pozwolił,

Przez najdroższą Krew Twoją, którąś nam na ołtarzu zostawić raczył.

My, grzeszni, prosimy Ciebie, wysłuchaj nas Panie

Abyś wiarę, uszanowanie i nabożeństwo ku temu Najświętszemu Sakramentowi zawsze w nas utrzymywać i pomnażać raczył,

Abyś wszelkie zbrodnie i to, co Ci, się nie podoba, w nas umarzać i z nas wykorzenić raczył,

Abyś nas w łasce Swojej zachować i umacniać raczył,

Abyś nas od wszelkich zasadzek nieprzyjaciół uwolnić raczył,

Abyś serca nasze łaską Swoją oczyścić i poświęcić raczył,

Abyś nam skutków tego niebieskiego Najświętszego Sakramentu w obfitości doznać pozwolił,

Abyś nas przez tę tajemnicę miłości z Sobą coraz doskonalej zjednoczyć raczył,

Abyś święte pragnienie częstego pożywania Ciebie w Komunii świętej w nas wzbudzić raczył,

Abyś nam do godnego przygotowania na tę, ucztę przez prawdziwą pokutę dopomóc raczył,

Abyś nas w godzinę śmierci tym Pokarmem Niebieskim zasilić i wzmocnić raczył,

Abyś nam w godzinę śmierci na pomoc przybyć raczył,

Abyś nam łaski szczęśliwej śmierci udzielić raczył,

Abyś nas nam wieczne i chwalebne życie wskrzesić raczył,

Abyś nas wysłuchać raczył,

Synu Boży, źródło łaskawości i miłosierdzia.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.

Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…

V. O Święta uczto, w której Chrystusa pożywamy i pamiątka męki Jego uczczona.

R. Dusza łaską napełniona, a nam zadatek przyszłej szczęśliwości udzielan bywa.

Módlmy się: Boże, który zostawiłeś nam pamiątkę męki Swojej w cudownym Sakramencie, racz nam dać, błagamy, iżbyśmy Najświętsze Ciało Twoje i Najświętszą Krew Twoją jak najczęściej i z jak najgłębszym nabożeństwem dla uleczenia i zbawienia dusz naszych przez Ciebie odkupionych, przyjmowali i świętością tegoż Sakramentu przez Boskie zasługi Twoje, Królestwo niebieskie sobie zapewnili. Który z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła

Święto Maryi, Matki Kościoła jest obchodzone w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Zostało ono wprowadzone do polskiego kalendarza liturgicznego 4 maja 1971 r. przez Episkopat Polski – za zgodą Pawła VI.
Dzień ten został wybrany dlatego, że Zesłanie Ducha Świętego było początkiem działalności Kościoła.
W momencie Zesłania Ducha Świętego w Wieczerniku obecni byli wszyscy Apostołowie, którzy „trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (Dz 1, 14).
Matka Najświętsza, Oblubienica Ducha Świętego, mocą którego w dniu Zwiastowania poczęła Jezusa Chrystusa, przeżyła w Wieczerniku wraz z Apostołami zstąpienie Ducha Świętego na Kościół.

Litania do Maryi, Matki Kościoła

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Maryjo, Dziewico z Nazaretu,
Umiłowana Córko Ojca,
Dziewico wybrana przed wiekami,
Matko od wieków przewidziana,
Córko Adama,
Nowe Stworzenie,
Córko Syjonu,
Wybrana spośród ubogich Pana,
Pokorna służebnico Pańska,
Cała święta, ukształtowana przez Ducha Świętego,
Świątynio Ducha,
Pełna łaski,
Dziewico błogosławiona,
Dziewico Niepokalana,
Matko Emmanuela,
Matko Jezusa,
Matko Syna Bożego,
Matko Chrystusa,
Matko Odkupiciela,
Matko Pana i Zbawiciela,
Ty, która dałaś życie światu,
Współpracownico wspaniałomyślna Chrystusa Pana,
Ty, która współdziałałaś w dziele Odkupienia,
Ty, która współcierpiałaś z Synem umierającym na krzyżu,
Nowa Ewo,
Matko żyjących,
Matko ludzi,
Matko wierzących,
Ty, która razem z Apostołami błagałaś o dar Ducha Świętego,
Uwielbiona w niebie z ciałem i duszą,
Wywyższona przez Pana jako Królowa wszechświata,
Pierwowzorze Kościoła,
Najznakomitsza cząstko Kościoła,
Wzorze świętości we wspólnocie wybranych,
Matko chrześcijan,
Opiekunko, Wspomożycielko, Pośredniczko i Orędowniczko,
Znaku pewnej nadziei i pociechy dla pielgrzymującego ludu Bożego,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
zmiłuj się nad nami.

P. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Boże Ojcze, Przyjacielu ludzi, Obecności niewypowiedziana i nieogarniona, Ty prowadzisz swój lud pośród zmieniających się kolei życia. Dzięki Ci składamy za to, że łaskawie wejrzałeś na naszą ziemię, wybierając przed wiekami Dziewicę, Córę Syjonu, aby się stała Matką Twojego Syna i wszystkich żyjących. Prosimy Cię, niech ten sam Duch, którego przyjścia usilnie przyzywała wraz z Apostołami, oświeca naszą drogę, napełnia nasze serca swoją miłością i dla wszystkich będzie Pocieszycielem i prawdziwym pokojem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

Wiersz do Ducha Świętego

Duchu Święty, który wszystko łączysz
i chcesz, żeby była zgoda.
Prosimy Ciebie,
żeby nie było ludzi zagniewanych,
żyjących jak pies z kotem,
dokuczających sobie tam i z powrotem,
takich, którzy nawet w czasie arytmetyki
pokazują sobie języki.

Duchu Święty, ni z tego ni z owego,
tchnij na nas, chuchnij na całego.
Amen.
Ks. Jan Twardowski

W niedzielę Zesłania Ducha Świętego, za publiczne odmówienie hymnu „Przybądź Duchu Stworzycielu” można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.

SEKWENCJA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

Przybądź, Duchu Święty,
Spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich,
Przyjdź Światłości sumień!
O najmilszy z Gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza!
Serc wierzących wnętrza
Poddaj swej potędze!
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze!
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę!
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary!
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary!

Pierwszy Piątek miesiąca

Pierwszy Piątek miesiąca. Wynagradzamy za grzechy Najświętszemu Sercu Jezusa

W trakcie objawień Pan Jezus przekazał siostrze Małgorzacie Marii przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego Serca. Zakonnica opisała je w listach. Już po jej śmierci rozproszone informacje zebrano w słynne 12 obietnic:

1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.
12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.

„Masz w każdy pierwszy piątek miesiąca przyjmować Mnie w Komunii św.” – powiedział siostrze Małgorzacie Marii Jezus podczas trzeciego objawienia.

Nawiedzenie św. Elżbiety

<<W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę >>(Łk 1, 39-41).

Nawiedzenie św. Elżbiety przez Maryję to doskonały wzór takich spotkań, których celem jest pogłębienie wiary, przybliżenie się do Boga. Elżbieta w czasie tego spotkania została napełniona Duchem Świętym i zaczęła wielbić Boga.
Tak jak do Elżbiety przyszła Maryja i umocniła jej wiarę, tak i my spotykamy się z ludźmi, dzięki którym przybliżamy się do Boga. W tej tajemnicy dziękujmy Bogu za tych wszystkich ludzi, dzięki którym nasza wiara została umocniona ale i prosimy za ludzi, którzy nam są stawiani na drodze, abyśmy umieli im nieść światło i radość .

Jezus został uniesiony do nieba Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 24, 46-53)

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.

Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».

Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.

Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

bł. kard. Stefan Wyszyński

Dzisiaj pierwsze liturgiczne wspomnienie bł. kard. Stefana Wyszyńskiego

Modlitwa za wstawiennictwem bł. kardynała Stefana Wyszyńskiego

Bł. Kardynał Stefan Wyszyński,
Ukochany Kardynale Stefanie Wyszyński,
Opiekunie wszystkich Polaków,
Orędowniku w każdej trudnej sytuacji rodaków,
Ojcze narodu Polskiego,
Obrońco uciśnionego.

Proszę dziś o Twoje wstawiennictwo do Boga jedynego w intencji …..

Wiem, że nie opuścisz mnie w potrzebie.
Ty wspierałeś w trudach każdego człowieka.
Głosiłeś dobrą nowinę.
Broniłeś od złego.
Pomagałeś podnieść z upadku, ofiarując całego siebie.
Wierzę, że i teraz wstawiasz się za nami do Boga Miłosiernego, wypraszając łaski ze świętymi w niebie.

Ojcze Nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…

DZIEŃ MATKI!

Zachęcamy gorąco, by dziś pamiętać nie tylko o bukiecie z kwiatów, ale także o „bukiecie modlitewnym”, który podarujecie swoim Mamom!

Modlitwa za Mamę

Dziękuję Ci, Boże Ojcze, za moją Mamę!
Za jej pomoc i dobroć,
za to kochające mnie serce, dziękuję Ci Boże.
Błogosław ją nieustannie,
obdarzaj zdrowiem i licznymi powodami do radości.
Pomagaj jej wykonywać obowiązki,
dodawaj sił w pokonywaniu trudności.
Niech w każdej chwili ma w Tobie oparcie,<
niechaj doświadcza Twojej miłości.
Błogosław, Boże, mojej Matce.
Najświętsza Matko Chrystusowa,
moją kochaną Mamę miej w swojej opiece.
Amen.

o. Pio z Pietrelciny

135 lat temu, 25 maja 1887 r. urodził się o. Pio z Pietrelciny. Mówił „Po śmierci zrobię więcej hałasu niż za życia”! Oczywiście, jeśli tylko będziemy wytrwale prosili o Jego wstawiennictwo. On czeka… Nie dajmy się prosić

MODLITWA O WSTAWIENNICTWO OJCA PIO

Święty Ojcze Pio,
naznaczony świętymi znakami męki naszego Zbawiciela,
Ciebie wybrał Bóg,
abyś w naszych czasach na nowo ukazał potęgę
i cuda Bożej miłości.
Bądź w niebie naszym patronem,
a gdy wzywamy Twojego potężnego
wstawiennictwa u tronu Bożego Miłosierdzia,
uproś nam przebaczenie grzechów,
łaskę zjednoczenia z Jezusem Chrystusem w Eucharystii
i radość trwania w Kościele świętym.
Broń nas przed złym duchem,
kieruj nasze kroki na drogę pokoju
i naucz nas żyć w prawdzie i wolności dzieci Bożych.
Amen

MODLITWA JANA PAWŁA II DO ŚW. OJCA PIO

Pokorny i umiłowany Ojcze Pio:
Prosimy, naucz także nas pokory serca,
abyśmy zostali zaliczeni
do grona prostaczków z Ewangelii,
którym Ojciec obiecał objawić
tajemnice swojego Królestwa.
Pomóż nam, byśmy modlili się niestrudzenie
i byli pewni tego, że Bóg wie, czego nam potrzeba,
zanim jeszcze Go o to poprosimy.
Daj nam spojrzenie wiary, abyśmy potrafili
od razu rozpoznawać w ubogich i cierpiących
oblicze samego Jezusa.
Wspieraj nas w godzinie walki i próby,
a jeśli upadniemy, spraw,
abyśmy doświadczyli radości
płynącej z sakramentu pojednania.
Przekaż nam twoje serdeczne przywiązanie
do Maryi, Matki Jezusa i naszej Matki.
Towarzysz nam w ziemskiej pielgrzymce
do szczęśliwej Ojczyzny,
do której również my mamy nadzieję dojść,
aby na wieki kontemplować chwałę Ojca,
Syna i Ducha Świętego.
Amen

św. Rity z Cascii

22 maja – wspomnienie św. Rity z Cascii

W Kościele katolickim czczona jest jako święta od spraw trudnych i beznadziejnych, matek i kobiet we wszystkich stanach.

Symbolem św. Rity jest róża – połączenie radości z cierpieniem.
W jej wspomnienie, 22 maja odprawiana jest uroczysta msza, po czym następuje poświęcenie róż. Jest to nawiązanie do zdarzenia sprzed jej śmierci, kiedy to w zimie zakwitły róże.

MODLITWA DO ŚW. RITY

Święta Rito, Patronko spraw trudnych, Orędowniczko w sytuacjach beznadziejnych, cudna gwiazdo świętego Kościoła naszego, zwierciadło cierpliwości, pogromicielko szatanów, lekarko chorych, pociecho strapionych, wzorze prawdziwej świętości, ukochana Oblubienico Chrystusa Pana naznaczona cierniem z korony Ukrzyżowanego. Z głębi serca czczę Ciebie i zarazem błagam módl się za mną, o uległość woli Bożej we wszystkich przeciwnościach mojego życia. Przybądź mi z pomocą, o święta Rito i spraw, abym doznała skutków Twej opieki, by modlitwy moje u tronu Bożego stały się skuteczne. Wyproś mi wzmocnienie wiary, nadziei i miłości, szczerego i dziecięcego nabożeństwa do Matki Bożej oraz łaskę… (wymienić ją).

I to spraw, abym zwyciężywszy wszelkie przeszkody i pokusy, mogła dojść kiedyś do nieba i tam Ci dziękować i wiecznie cieszyć się towarzystwem Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.

Najświętsza Maryja Panna Wspomożycielka Wiernych

24 maja – Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych.

Z treści pism doktorów Kościoła wynika, że przez słowo „Wspomożycielka” rozumieli oni wszelkie formy pomocy, jakich Matka Boża nam udziela i udzielić może.

Modlitwa do Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych

O Maryjo, niebieska Wspomożycielko!
Z bezgraniczną ufnością zwracam się do Ciebie w ciężkim utrapieniu, jakim Bóg w Opatrzności swojej nawiedzić mnie raczył.
Z Królewską hojnością rozlewasz bez miary potoki łask na wierne sługi swoje, w Tobie więc pokładam całą moją nadzieję, a rzucając się pokornie do stóp Twoich, polecam Ci z całą gorącością ducha moją prośbę (wymień ją).
Czuję o Najświętsza Panienko, że nie zasłużyłam(-em) na Twoje zmiłowanie z powodu grzechów moich!
Ty jednak, o litościwa Matko Maryjo, nie pamiętaj o nich, usłysz wołanie zbolałego serca i daj upragnioną łaskę, a Ja ze swej strony postanawiam służyć odtąd wiernie Tobie i Twojemu Boskiemu Synowi dopóki mi życia stanie.
Amen.

św. Rity z Cascii

22 maja – wspomnienie św. Rity z Cascii

W Kościele katolickim czczona jest jako święta od spraw trudnych i beznadziejnych, matek i kobiet we wszystkich stanach.

MODLITWA DO ŚW. RITY

I to spraw, abym zwyciężywszy wszelkie przeszkody i pokusy, mogła dojść kiedyś do nieba i tam Ci dziękować i wiecznie cieszyć się towarzystwem Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.

Karol Wojtyła, św. Jan Paweł II

18 maja skończyłby 102 lata.
Karol Wojtyła, św. Jan Paweł II urodził się 18 maja 1920 roku.

Gdy Emilia Wojtyła (na zdjęciu) zaszła w ciążę, z której miał się narodzić przyszły papież, lekarze stwierdzili, że jeśli chce żyć, powinna dokonać aborcji. Ona jednak nie wahała się ani chwili i postanowiła urodzić dziecko.
W ten sposób 18 maja 1920 r. na świat przyszedł mały Karolek, przyszły papież i przyszły święty 😇

Święty Janie Pawle II, módl się za nami 🙏

Najświętsza Maryja Panna Fatimska

13 maja – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej. 105 lat temu padły znamienne słowa: „Odmawiajcie codziennie różaniec. Aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny.” Dziś Matka Boża prosi o to samo!

Litania zawierzenia Matce Bożej Fatimskiej

Matko Odkupiciela Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza, Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego… racz podźwignąć, prosimy, lud upadający, w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący. Dziś, zgromadzeni u Twoich stóp, Matko Chrystusa i Matko Kościoła, raz jeszcze zwracamy się do Ciebie, aby podziękować za wszystko coś uczyniła w ciągu tych trudnych lat dla Kościoła, dla każdego z nas i dla całej ludzkości.
Powtarzamy: Dziękujemy Ci Pani Fatimska

Matko Chrystusowa i Matko Kościoła – Dziś jesteśmy tutaj, aby dziękować, żeś zawsze nas wysłuchiwała, że okazywałaś się Matką, Dziękujemy Ci Pani Fatimska
Matko Misyjnego Kościoła – Idącego drogami ziemi ku trzeciemu milenium chrześcijaństwa, dziękujemy Ci za Twoją wędrówkę z nami,
Matko ludzi – dziękujemy Ci za nieustanną opiekę, która pozwoliła nam uniknąć katastrof i nieodwracalnych zniszczeń, umożliwiła postęp i osiągnięcie nowoczesnych zdobyczy społecznych,
Matko narodów – dziękujemy Ci za niespodziewane przemiany, które przywróciły wiarę w przyszłość narodom nazbyt już długo pozostającym w ucisku i upokorzeniu,
Matko życia – dziękujemy Ci za liczne znaki mówiące o tym, że jesteś z nami, że chronisz nas przed złem i przed mocami śmierci,
Matko życia – dziękujemy Ci Ta to, że byłaś w szczególny sposób 13 maja 1981 roku przy Janie Pawle II, który czuł przy Sobie Twoją opiekuńczą obecność,
Matko każdego człowieka – walcząca o życie, które nie zna śmierci, dziękujemy Ci, że wspomagasz nas w tej walce,

Powtarzamy: Okaż, że jesteś Matką

Matko ludzkości odkupionej Krwią Chrystusa. – Okaż, że jesteś Matką.
Matko miłości doskonałej,
Matko Nadziei i pokoju,
Święta Matko Odkupiciela,
Nie przestawaj okazywać, żeś jest Matką wszystkich, świat bowiem potrzebuje Ciebie,
Nowa sytuacja narodów i Kościoła wciąż pozostaje chwiejna i niepewna,
Wciąż jeszcze istnieje niebezpieczeństwo, że miejsce marksizmu może zająć ateizm w innej postaci, który wychwalając wolność zmierza do zniszczenia samych korzeni moralności ludzkiej i chrześcijańskiej,

Powtarzamy: Bądź nam towarzyszką drogi

Bądź towarzyszką drogi człowieka schyłku XX wieku – Bądź nam towarzyszką drogi.
Bądź towarzyszką drogi ludzi wszystkich kultur i ras,
Bądź towarzyszką drogi wszystkich stanów i każdego wieku,
Bądź towarzyszką narodów w ich dążeniu do solidarności i miłości wzajemnej,
Bądź z młodymi, bohaterami dni pokoju, które nadejdą,
Bądź towarzyszką drogi narodów, które niedawno odzyskały przestrzenie wolności i teraz budują swoją przyszłość,
Bądź towarzyszką drogi Europy, która od Zachodu po Wschód – nie zdoła odnaleźć swej prawdziwej tożsamości, jeżeli na nowo nie odkryje wspólnych korzeni,
Potrzebuje Ciebie świat, ażeby położyć kres tak wielu i tak gwałtownym konfliktom, które wciąż jeszcze są jego udręką,

Powtarzamy: Okaż, że jesteś Matką

Tego, który umiera z głodu. – Okaż, że jesteś Matką.
Tego, który jest śmiertelnie chory,
Tego, kogo spotkała krzywda i niesprawiedliwość,
Tego, kto nie znajduje pracy,
Tego, który bezdomny i nie ma gdzie się schronić,
Tego, kto znosi ucisk, jest wyzyskiwany,
Tego, kto z dala od Boga rozpaczliwie i daremnie szuka uciszenia,
Tych wszystkich, którzy bronią życia, które jest odbiciem miłości Boga, pomóż bronić go zawsze, od świtu aż po jego naturalny zachód,

Powtarzamy: Czuwaj na czekającej nas jeszcze drodze

Niechaj nadejdzie kres przemocy, niesprawiedliwości wszędzie tam, gdzie one istnieją. – Czuwaj na czekającej nas jeszcze drodze.
Niech w rodzinach zakwita jedność i zgoda,
Niechaj nadejdzie pomiędzy narodami zrozumienie i szacunek,
Niechaj prawdziwy pokój zapanuje na całym globie ziemskim,

Powtarzamy: Czuwaj Maryjo

uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

3 maja – uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

3 maja Kościół katolicki w Polsce obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nawiązuje ona do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza – powierzenia królestwa opiece Matki Bożej

Czy wiecie, że… sama Matka Boża aż 3 razy w czasie objawień prosiła, żeby nazywać ją Królową Polski?

1) 14 sierpnia 1608 r. mieszkający w Neapolu włoski misjonarz, 71-letni ojciec Juliusz Mancinelli z zakonu jezuitów, miał objawienie Matki Bożej. Maryja poleciła mu, aby nazwał ją Królową Polski: A czemu mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie.

2) Następnie przebywającemu w Krakowie w katedrze na Wawelu, 8 maja 1610 Matka Boża objawiła mu się powtórnie, mówiąc: Jestem Królową Polski. Jestem matką tego narodu, który jest mi bardzo drogi. Wiadomość o tym objawieniu rozpoczęło szerzenie kultu Królowej Polski Wniebowziętej.

3) Trzecie takie objawienie miało miejsce 15 sierpnia 1617 w Neapolu. Treść tych objawień rozprowadzał m.in. kanclerz wielki litewski Albrycht Stanisław Radziwiłł z Nieświeża, gdzie wspomagał go św. Andrzej Bobola późniejszy autor tekstu ślubów lwowskich, który niedopuszczony do ślubowań kapłańskich potrafił docenić konieczność ślubowań całego narodu.

3 maja – Święto NMP Królowej Polski

Kaplica objawień Cudownego Medalika

2 maja 1806 r. urodziła się św. Katarzyna Laboure, której Matka Boża objawiła Cudowny Medalik

Modlitwa Jana Pawła II z kaplicy objawień Cudownego Medalika

Madonno z Cudownego Medalika Sióstr Miłosierdzia,
O Maryjo, bez grzechu poczęta,
módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.
Tę modlitwę podpowiedziałaś Maryjo,
w tym właśnie miejscu, świętej Katarzynie Labouré,
sto pięćdziesiąt lat temu;
to wezwanie wybite, na Medaliku nosi teraz i wymawia
tylu wiernych na całym świecie!
Błogosławiona jesteś między niewiastami!
Błogosławiona, któraś uwierzyła!
Wszechmocny uczynił Ci wielkie rzeczy!
Cud macierzyństwa Bożego !
A ze względu na nie –
cud Twojego Niepokalanego Poczęcia!
Cud Twojego Fiat!
Zostałaś tak ściśle włączona w dzieło naszego Odkupienia,
w Krzyż naszego Zbawiciela;
Serce Twoje zostało przebite obok Jego serca.
A teraz, będąc już w chwale Twego Syna,
nie przestajesz wstawiać się za nami,
grzesznymi.
Czuwasz nad Kościołem, którego jesteś Matką.
Czuwasz nad każdym ze swoich dzieci.
Otrzymujesz dla nas od Boga wszystkie te łaski,
które symbolizują świetliste promienie
wychodzące z Twoich otwartych rąk.
Pod jednym warunkiem:
że odważymy się Ciebie o nie prosić,
że iść będziemy do Ciebie z dziecięcą ufnością i prostotą.
Tak prowadzisz nas wciąż do Twego Boskiego Syna.

(Kaplica objawień Cudownego Medalika – Paryż, ul. du Bac – 31 maja 1980 r.)

siostra Faustyna Kowalska

22 lata temu, w roku 2000 – s. Faustyna Kowalska została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II. Uroczystość kanonizacji opisała Siostra Faustyna w swym „Dzienniczku” na wiele lat przed tym wydarzeniem!

23 marca 1937 roku miała wizję, w której zobaczyła, że ta uroczystość odbywa się równocześnie w Rzymie i w Krakowie, choć nie znała wynalazku telewizji ani łączności przez tele-most. Dzięki wynalazkom technicznym i cywilizacyjnym uczestnicy uroczystości kanonizacyjnej 30 kwietnia 2000 roku, bez względu na to czy byli w Rzymie czy w Krakowie, mogli przeżywać ją wspólnie. Spełniła się więc jej prorocza wizja dotycząca uroczystości kanonizacyjnej w Rzymie i Krakowie, a także proroctwo dotyczące ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła.

Tak tę uroczystość opisała sama Siostra Faustyna:

„Nagle zalała mnie obecność Boża i ujrzałam się naraz w Rzymie w kaplicy Ojca Świętego, i równocześnie byłam w kaplicy aszej, a uroczystość Ojca Świętego i całego Kościoła była ściśle złączona z naszą kaplicą i w szczególny sposób z naszym Zgromadzeniem; i równocześnie wzięłam udział w uroczystości w Rzymie i u nas. Ponieważ uroczystość ta była tak ściśle złączona z Rzymem, że chociaż piszę, nie mogę rozróżnić, ale tak jak jest, czyli jak widziałam. Widziałam w kaplicy naszej Pana Jezusa wystawionego w monstrancji na wielkim ołtarzu. Kaplica była uroczyście ubrana, a w dniu tym wolno było wejść do niej wszystkim ludziom, ktokolwiek chciał. Tłumy były tak wielkie, że ani okiem przejrzeć nie mogłam. Wszyscy z wielką radością brali udział w tej uroczystości, a wielu z nich otrzymało to, co pragnęło. Ta sama uroczystość była w Rzymie w pięknej świątyni i Ojciec Święty z całym duchowieństwem obchodził tę uroczystość; i nagle ujrzałam św. Piotra, który stanął pomiędzy ołtarzem i Ojcem Świętym. Co mówił św. Piotr – nie mogłam słyszeć, lecz poznałam, że Ojciec Święty rozumiał mowę jego… (…) „

ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGo

W pierwszą niedzielę po Wielkanocy obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego.

Spełnia się w ten sposób żądanie, jakie Jezus przekazał za pośrednictwem s. Faustyny:

Pragnę, aby było Święto Miłosierdzia. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia
(Dzienniczek, 49).

Choć jest to nowe święto w Kościele, to jednak od wieków znajdowało się ono ukryte w liturgii tej pierwszej Niedzieli Wielkanocnej, która prowadzi do spotkania z Jezusem zmartwychwstałym w Wieczerniku.

„Jest to ten sam Chrystus, którego wielokrotnie widziała s. Faustyna” – jak mówił Ojciec Święty Jan Paweł II podczas uroczystości kanonizacyjnych.

Jest to zarazem ta sama Postać, którą przedstawia obraz z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”. Zarówno więc święto Miłosierdzia, jak i obraz wprowadzają nas w jedną i tę samą tajemnicę zbawienia ludzkości przez Krzyż i Zmartwychwstanie.
Chrystus po to umarł i zmartwychwstał, abyśmy i my – umarłszy dla grzechu – zmartwychwstali w Nim do nowego i nieśmiertelnego życia. Święto Miłosierdzia Bożego stwarza nadzwyczajną okazję do dokonania się w nas duchowego zmartwychwstania, które jest najważniejszym procesem, jaki w nas ma się dokonać w ciągu ziemskiego życia.

W tym dniu – jak powiedział Jezus – otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego; wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do Źródła miłosierdzia mojego.

Poprzez swe gorące i usilne zaproszenie do czerpania łask Jezus usiłuje pokonać wszelkiego rodzaju ludzkie opory, a zwłaszcza niedowierzanie w nieskończoną hojność Boskiego miłosierdzia:
„Niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. Dusze giną mimo mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto miłosierdzia mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia mojego, zginą na wieki”

Łaską szczególną, przyobiecaną przez Miłosiernego Chrystusa, jest nie tylko darowanie popełnionych grzechów, lecz także wymazanie ich nieszczęsnych konsekwencji:
„Kto w tym dniu przystąpi do źródła życia (spowiedzi i komunii św.), ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar” – zapewnia Jezus.

Skorzystanie z tak wielkich przywilejów nie ma w sobie nic z „kupowania sobie” zbawienia wiecznego. Jak zawsze, tak i przy okazji tego święta Jezus domaga się ufności w Jego niezmierzoną dobroć:
„Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego, i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia, a kapłani mają w tym dniu mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim”

Jezus nauczył s. Faustynę specjalnej modlitwy i polecił jej odmawiać ją przez dziewięć dni, poprzedzających święto Miłosierdzia. Odprawienie tej nowenny, składającej się z próśb w intencji rozmaitych stanów i grup społecznych, jest aktem miłosierdzia chrześcijańskiego.
Zachęcamy wszystkich do włączenia się w tę modlitwę oraz do przeżycia święta Miłosierdzia Bożego w postawie ufności, która wyraża się w szczerej spowiedzi i w Komunii św. wielkanocnej.

KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
(do odmawiania na zwykłej cząstce różańca – 5 dziesiątków)

Na początku
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem,ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Na dużych paciorkach (1 raz)
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.

Na małych paciorkach (10 razy)
Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Na zakończenie (3 razy)
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.

AKT ODDANIA SIĘ MIŁOSIERDZIU BOŻEMU

O Najmiłosierniejszy Jezu, Twoja dobroć jest nieskończona, a skarby łask nieprzebrane.
Ufam bezgranicznie Twojemu miłosierdziu, które jest ponad wszystkie dzieła Twoje. Oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, ażeby w ten sposób móc żyć i dążyć do chrześcijańskiej doskonałości. Pragnę szerzyć Twoje miłosierdzie poprzez spełnianie dzieł miłosierdzia, tak wobec duszy, jak i ciała, zwłaszcza starając się o nawrócenie grzeszników, niosąc pociechę potrzebującym pomocy, chorym i strapionym. Strzeż mnie więc, o Jezu, jako własności swojej i chwały swojej. Jakkolwiek czasami drżę ze strachu, uświadamiając sobie słabość moją, to jednocześnie mam bezgraniczną ufność w Twoje miłosierdzie. Oby wszyscy ludzie poznali zawczasu nieskończoną głębię Twego miłosierdzia, zaufali Mu i wysławiali Je na wieki.

Amen.

NIEDZIELA WIELKANOCNA

Wielkanoc, Niedziela Wielkanocna, także: Wielka Niedziela, Zmartwychwstanie Pańskie – najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie wyznające Nicejskie Credo (wyznanie wiary w to, że Jezus Chrystus w swej naturze boskiej jest współistotny Ojcu, 325r.).
Niedziela wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońca.
Rozpoczyna ją Wigilia Paschalna, podczas której zapala się paschał – wielką woskową świecę, która symbolizuje Zmartwychwstałego Chrystusa.
Jest to również ostatni dzień Triduum Paschalnego, liczonego według kalendarza żydowskiego od wieczora Wielkiego Czwartku do wieczornych nieszporów w Niedzielę.
Świętowanie Wielkanocy rozciąga się na kolejne osiem dni – oktawę wielkanocną, a szerzej na cały Okres wielkanocny, trwający 50 dni, a którego zakończeniem jest dzień pięćdziesiątnicy – Niedziela Zesłania Ducha Świętego.
W 40 dniu (czwartek) obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa – w Polsce przeniesiona jest na najbliższą niedzielę zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
W tym okresie używa się w liturgii białego koloru szat liturgicznych.

Wielkanoc daje nam moc.
Ona na nowo przypomina nam, że dla Pana Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Pan Bóg może wszystko. Może przebaczyć nam grzechy, jeśli z całego serca o to poprosimy. Może nawet przywrócić życie.

Pokazał to Pan Jezus w poranek zmartwychwstania. Wyszedł z zamkniętego grobu i nie przeszkodził Mu w tym ani ciężki kamień, który zamykał wejście do grobu, ani żołnierze, którzy trzymali tam straż.
Życzmy sobie wzajemnie, byśmy pamiętali o tym. Nie tylko wtedy, kiedy przyglądamy się wielkanocnemu barankowi i kolorowym pisankom. Ale codziennie, w każdej sytuacji i w każdej chwili. Pamiętajmy, że Pan Bóg jest blisko nas i naprawdę może wszystko.
A Zmartwychwstanie Jezusa jest tego dowodem.

Alleluja! Jezus Żyje!

Symbolika koszyczka wielkanocnego

Zgodnie z polską tradycją w Wielką Sobotę udajemy się do kościoła z wiklinowymi koszykami w rękach, by poświęcić pokarmy na świąteczny stół.
Zwyczaj ten sięga VIII w., natomiast w Polsce znany jest od XIV w. Kiedyś szlachcic posyłał powóz konny po kapłana, którym dobrodziej przybywał do dworu, by poświęcić cały stół. Obecnie obrzęd święcenia potraw odbywa się najczęściej w kościołach albo przed nimi, na wystawionych stołach.
Do koszyka wkładano zawsze pokarmy, które w pierwszy dzień świąt podawane były „bez dymu”, bo przygotowywano je wcześniej i nie wymagały gotowania. W Wielkanoc nie rozpalano bowiem ognia pod kuchnią 🙂

Baranek z chorągiewką
Znak Chrystusa Zmartwychwstałego. Na chorągiewce jest umieszczony krzyż oraz napis „Alleluja”, wyrażający radość ze zwycięstwa życia nad śmiercią oraz pokonania grzechu. Symbolika baranka ma głębokie korzenie biblijne: w Starym Testamencie w opisie ucieczki Żydów z Egiptu – gdy Izraelici naznaczyli odrzwia swych domów krwią spożytego baranka – czy w charakterystyce Sługi Jahwe, w Nowym Testamencie, gdy Chrystus zostaje nazwany Barankiem Bożym, a w Wielki Piątek dokonuje odkupienia ludzi za cenę własnej krwi. To także symbol łagodności, niewinności i ofiary. Wierzono, że baranek wielkanocny zapewni domownikom przychylność sił natury i ochroni przed klęskami.

Jajko
Starożytny symbol nowego życia, przesiąknięty w mitologii odniesieniami do czterech żywiołów: skorupka – ziemia, błona – powietrze, żółtko – ogień, a białko – woda. Jajko jest znakiem początku życia i odrodzenia. Podobnie jak baranek wielkanocny, oznacza triumf życia nad śmiercią. Uchodzi także za metaforę życia ukrytego oraz siły istnienia. Kiedyś jaj nie spożywano przez cały Wielki Post i powracały na stoły dopiero na Wielkanoc. Dzielenie się jajkiem ma charakter braterski i służy umocnieniu więzi rodzinnych.
Zwyczaj malowania jaj wywodzi się z pogańskiego święta Jare, rozpoczynającego wiosnę, a swoją symbolikę mają tak zdobienia – np. szlaczki oznaczają nieśmiertelność – jak i barwy, np. brąz – pomyślność w rodzinie, a czerń i biel – pamięć o zmarłych. Święconym jajkiem dotykano zwierzęta domowe, by uchronić je od chorób, a skorupki rozsypywano wokół domu i zakopywano w narożnikach pola, co miało zapewnić urodzaje.

Chleb
Pamiątka rozmnożenia chleba na pustyni, którym Jezus nakarmił swoich słuchaczy. Symbolizuje pokarm dla duszy, czyli Ciało Chrystusa – który powiedział o sobie: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął…” – i powszedni pokarm dla ciała, niezbędny do życia, co znalazło odzwierciedlenie w modlitwie „Ojcze nasz”. To znak przeistoczenia dokonanego w obecności apostołów w Wieczerniku w Wielki Czwartek, uobecnianego w Eucharystii. Chleb jest symbolem pomyślności, dostatku, obfitości i sytości, a wyraża pragnienie przyjęcia Komunii św. Do koszyka ze święconką wkładamy zazwyczaj kromkę chleba.

Wędlina
Jest symbolem baranka, którego Izraelici zabijali i spożywali rodzinnie w święto Paschy. Przed laty, gdy mięso spożywano sporadycznie, bo było drogie, uchodziło za oznakę dostatku. Ma zapewnić dobrobyt, zdrowie i płodność. Do koszyka ze święconką wkładamy zazwyczaj kawałek szynki albo kiełbasę.

Ciasto
To oznaka kunsztu, więc najlepiej jeśli jest to wypiek domowy – babka czy mazurek – będący wyrazem naszych umiejętności. Ale to także symbol nieukształtowanej materii przemienionej w formę doskonałą. Jego słodycz jest nagrodą za wytrwanie w umartwieniach w czasie Wielkiego Postu i zwiastunem Królestwa Niebieskiego: „skosztujcie, jak dobry jest Pan” (Ps 34, 9).

Chrzan
Ostry smak i zdolność wyciskania łez sprawiły, że jest symbolem goryczy Męki Pańskiej, zwieńczonej słodyczą Zmartwychwstania. Oznacza tężyznę fizyczną, ludzkie siły i żywotność. Wierzono, że zapobiega nieszczęściom i obezwładnia złe moce, więc dodano go do święconki, by zapewnić pokój w życiu rodzinnym.

Sól
Ten życiodajny minerał towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Nadaje potrawom smak, a dzięki właściwościom konserwującym chroni je przed zepsuciem. I dlatego Chrystus mówił, że jako jego uczniowie mamy być „solą ziemi”. Sól jest symbolem prostoty życia, samego sedna istnienia, sił moralnych i duchowych, oczyszczenia oraz prawdy. Wierzono, że chroni przed chorobami i odstrasza siły nieczyste.

WIELKA SOBOTA

Tego jednego dnia Kościół całkowicie rezygnuje z liturgii.
Jest liturgiczna cisza.

W Wielką Sobotę kościół trwa przy Grobie Pańskim, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa oraz
jego zstąpienie do otchłani, a także w modlitwie i poście oczekuje na Jego Zmartwychwstanie.

Z Chrystusem w grobie

Teksty zawarte w Liturgii Godzin, zwłaszcza w Godzinie czytań, pochodzą z antycznego oficjum i podkreślają szabatowy charakter Soboty. Jezus jest tak posłuszny prawu, że wypełnia spoczynek szabatu. Szabat był odpoczynkiem po dziele stworzenia, a Chrystus odpoczywał po dziele zbawienia. W Wielką Sobotę jesteśmy z Chrystusem w grobie, ale nie jest to dzień żałoby i smutku, ponieważ patrzymy z perspektywy zmartwychwstania. Sobota jest dniem, w którym ziarno obumiera, a zarazem w ciszy i ukryciu zaczyna kiełkować do nowego życia.

Miłość w otchłani

W rozważaniu męki Pańskiej nie chodzi tylko o emocje i użalanie się nad sobą czy nad umęczonym Chrystusem. O wiele ważniejsze jest to, by uświadomić sobie, dlaczego Chrystus zdecydował się na najwyższą Ofiarę. Dlaczego zgodził stać się Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata. Który otwiera bramy nieba.

Boża miłość to nie tylko zgoda na ogromne uniżenie i ogołocenie. To nie tylko szaleństwo oddania życia za tych, którzy sami nie mogą podźwignąć się ze swoich upadków. Nieskończona Miłość idzie także tam, gdzie nikt nie może iść, by ocalić, by przywrócić życie.

Święconka

W Wielką Sobotę, nie tylko katolicy przychodzą do kościołów z koszykami wypełnionymi jajkami, chlebem, wędliną, solą, czasem w koszyczku wielkanocnym znajdują się ciasta czy słodycze, bukszpanowe gałązki i bardzo często baranek – symbol zmartwychwstałego Jezusa.
Księża święcą te pokarmy, które są przeznaczone na świąteczny wielkanocny stół.

Obchody Wigilii Paschalnej

Wieczorem rozpoczynają się obchody Wigilii Paschalnej — w myśl przepisów liturgicznych jej ceremonie należą już jednak do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Kończy się adoracja przy Grobie Pańskim.
Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do tabernakulum, a umieszczaną w niektórych grobach figurę Chrystusa zdjętego z krzyża należy przykryć białym płótnem; obok pojawia się posąg Chrystusa zmartwychwstałego.

W kościele gasną światła, bo wigilia jest oczekiwaniem na Zmartwychwstanie Chrystusa.
Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment Triduum, składa się z czterech części.
Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się po zapadnięciu zmroku.

Liturgia światła

Tym silniejszą wymowę zyskuje obrzęd tzw. liturgii światła. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana, ubranego w białe szaty. Następnie od poświęconego ognia zapala się paschał (dużą świecę), symbolizujący Chrystusa, czyli Światłość świata, co ma uzmysławiać, że dokonała się Pascha, przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia.
W uroczystej procesji paschał zostaje wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku.
Po trzykrotnym śpiewie kapłana: „Światło Chrystusa” i odpowiedzi wiernych: „Bogu niech będą dzięki” — zgromadzeni mogą zapalić swoje świece. Liturgia światła kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego, czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.

Liturgia słowa

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana. W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. Przypominają one ważne momenty w całej historii zbawienia – opis stworzenia świata, zachowanie Abrahama, od którego Bóg zażądał ofiary z syna, oraz przejście przez Morze Czerwone. O wielkiej miłości Boga, zawarciu przymierza i skuteczności słowa Bożego mówią urywki Księgi proroka Izajasza. Fragment Księgi Barucha zawiera pouczenia, których respektowanie zapewnia pokój na wieki. Cykl czytań starotestamentowych kończy się bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka.

W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony, a celebrans intonuje

WIELKI PIĄTEK

„Drugi etap” Świętego Triduum Paschalnego – Wielki Piątek, to celebracja zbawczej śmierci Chrystusa. W tym to dniu „Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha” (1 Kor 5, 7).

W liturgii Kościół rozważa mękę swojego Pana, modli się o zbawienie całego świata, adoruje krzyż i wspomina swoje narodziny z przebitego boku Zbawiciela (por. J 19, 34).

Prostracja

Nim krótko przyjrzymy się poszczególnym jej etapom, warto zwrócić uwagę na kilka charakterystycznych dla tego dnia znaków liturgicznych. Bardzo wymownym gestem jest prostracja głównego celebransa (łac. prostratio – padnięcie całym ciałem na ziemię). Wyraża on kondycję pierwszego człowieka i ból Kościoła. Poprzedzona jest procesją wejścia, której w tym dniu nie towarzyszy śpiew na wejście. Cisza skłania do skupienia, jest wyrazem smutku i opuszczenia. Liturgia sprawowana jest w szatach koloru czerwonego, który w tym przypadku jest nie tyle kolorem męczeństwa, a bardziej królewskiej purpury. Jest on znakiem królewskiej godności Chrystusa, zwycięstwa na śmiercią, które przychodzi do nas przez krzyż.

Liturgia słowa

W liturgii słowa centralne miejsce zajmuje opis męki Chrystusa według św. Jana, poprzedzony czwartą pieśnią cierpiącego sługi Jahwe z Księgi proroka Izajasza i fragmentem Listu do Hebrajczyków. Gest przyklęknięcia i chwila ciszy, która następuje w czasie proklamacji Męki Pańskiej, wskazują, że poprzez liturgię nie tylko przypominamy sobie zbawcze wydarzenia, ale uobecniamy je tu i teraz, że stają się one dla nas nie wspomnieniem, lecz rzeczywistością. Uwieńczeniem liturgii słowa jest uroczysta modlitwa powszechna.

Adoracja Krzyża

Punktem kulminacyjnym wielkopiątkowej liturgii jest adoracja Krzyża. Oddając cześć „drzewu krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, każdy wierny adoruje Chrystusa, który „do końca nas umiłował”.

Do adoracji, ze względu na prawdziwość znaku, używa się zawsze wyłącznie jednego krzyża, który winien być odpowiednio duży i piękny. W wyjątkowej sytuacji, w przypadku wielkiego zgromadzenia wiernych, kiedy niemożliwym byłoby oddanie czci krzyżowi przez każdego z uczestników z osobna, można po ucałowaniu krzyża przez niektórych wiernych zachować dłuższą chwilę ciszy, w której każdy miałby okazję do osobistej adoracji. Jest to jednak sytuacja nadzwyczajna, ponieważ adoracja osobista jest w tym obrzędzie elementem najpoważniejszym.

Adoracji towarzyszą odpowiednie śpiewy, pośród których szczególne miejsce zajmują Improperia. Skomponowane po grecku w VI wieku i wprowadzone potem do liturgii zachodniej są ciekawym dziełem literackim, w którym Bóg zwraca się do swego ludu wybranego, przypominając mu wszystkie dobrodziejstwa, jakich doświadczył, i czyniąc mu wyrzuty, że nie uwierzył w jedynego Syna, Jezusa Chrystusa (łac. impropero znaczy: ganię, czynię wyrzuty).

Komunia Święta

Choć w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii, to jednak wierni mogą również w wielkopiątkowej liturgii przyjąć Komunię Świętą – prawdziwe Ciało Chrystusa, które zawisło na drzewie Krzyża. W tej części liturgii wierni, przyjmując Ciało Pana, wyznają jednocześnie wiarę, że nowe życie otrzymali przez śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.

Procesja do grobu

Ostatnim elementem liturgii Męki Pańskiej jest procesja do Grobu Pańskiego. Zwyczaj „pogrzebania krzyża i Hostii” (później tylko krzyża albo tylko Hostii) powstał w krajach północnej Europy jako przedłużenie adoracji krzyża i Komunii Świętej.

Pierwszą wzmiankę o przeniesieniu Najświętszego Sakramentu do miejsca adoracji, które miało przypominać grób Chrystusa w Jerozolimie, znajdujemy w żywocie św. Ulrycha (890-973), biskupa Augsburga. Obecnie zwyczaj ten znany jest przede wszystkim w Polsce, Bawarii i Austrii. Pozostałe kraje nie przejęły w większości tej tradycji, nie jest ona również znana w liturgii papieskiej. Wpisała się jednak głęboko polską pobożność i przeżywanie Wielkiego Piątku i całego Triduum. Istotne jest przy tym, by nasza uwaga koncentrowała się przede wszystkim na Chrystusie obecnym pod postacią chleba – na Baranku Bożym, który był zabity, ale żyje (por. Ap. 1, 17-18), a nie na drugorzędnych elementach dekoracyjnych, jakie towarzyszą zazwyczaj wystrojowi Grobu.

Zwyczaje

Nie sposób też nie wspomnieć o nabożeństwach i zwyczajach związanych z przeżywaniem Wielkiego Piątku. List Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów „Paschalis sollemnitatis” z 16 stycznia 1988 r. przypomina, że nabożeństwa ludu, takie jak Droga Krzyżowa, procesje pasyjne czy wspomnienie boleści NMP nie powinny być zaniedbywane ze względów pastoralnych. Wyraźnie jednak zaznacza, że „porę tych nabożeństw należy tak uzgodnić z godziną głównej celebracji, aby okazywało się, że czynność liturgiczna z natury swojej znacznie przewyższa wszystkie inne nabożeństwa” . Nigdy zatem jakiekolwiek nabożeństwo nie może stanowić dla nas alternatywy dla właściwej celebracji Wielkiego Piątku, jaką jest popołudniowa liturgia Męki Pańskiej.

Wielki Piątek, obok Środy Popielcowej, jest dniem, w którym obowiązuje post ścisły. Kościół pości i modli się, oczekując Pana. Post, który w tradycji rozciągnięty był również niekiedy na Wielką Sobotę, przygotowuje do przeżycia najważniejszej w roku liturgii – Wigilii Paschalnej.

Potrzeba naszej miłości

Dostrzegając przedstawione powyżej w wielkim skrócie bogactwo liturgii Wielkiego Piątku, zacytujmy na koniec fragment homilii św. Josemaríi Escrivy, którą wygłosił w Wielki Piątek 1960 r.: „Pan nie niszczy wolności człowieka: to właśnie On uczynił nas wolnymi. Dlatego nie chce wymuszonych odpowiedzi, chce decyzji wypływających z głębi serca. I oczekuje od nas, chrześcijan, że będziemy żyć w taki sposób, aby ludzie, którzy z nami obcują, pomimo naszych nędz, błędów i wad, dostrzegali echo dramatu miłości Kalwarii”.

Dramat miłości Kalwarii stanie się dla nas przez liturgię zbawczą rzeczywistością, w której możemy uczestniczyć. Miłość prawdziwa nigdy nie żałuje czasu. Jaka będzie nasza odpowiedź na zaproszenie do uczestnictwa w tej rzeczywistości, zależy od miłości każdego z nas, gdyż miłość Boga jest nieskończona.

WIELKI CZWARTEK

Przypada w Wielkim Tygodniu, 3 dni przed Wielkanocą. Wieczorem rozpoczyna się Święte Triduum Paschalne (jego pierwszy dzień, który trwa do wieczora Niedzieli Wielkanocnej). Obchodzone przez różne wyznania chrześcijańskie na pamiątkę ustanowienia sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii.

Wielki Czwartek znaczony jest dwoma ważnymi wydarzeniami: przedpołudniową Eucharystią, w czasie której dokonuje się poświęcenia olejów świętych, oraz wieczorną Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej.

Msza Krzyżma

Rano w kościołach katedralnych biskupi wraz ze swoimi kapłanami sprawują Mszę Krzyżma. Podczas tej uroczystej koncelebry biskup święci olej chorych i olej krzyżma, które później zostaną rozesłane do wszystkich parafii w diecezji, aby były używane przy sprawowaniu sakramentów chrztu, bierzmowania i namaszczenia chorych.
Olej stosowany powszechnie jako pokarm i lekarstwo (dziś nazywany jest coraz częściej płynnym złotem) przez poświęcenie nabiera nadprzyrodzonej wartości i głębokiej symboliki. Namaszczenie olejem krzyżma w liturgii oznacza przekazanie namaszczonej osobie potrójnej godności Chrystusa: kapłańskiej, królewskiej i nauczycielskiej.

W czasie Mszy Krzyżma, na którą zaprasza się często parafialne grupy służby liturgicznej, kandydatów do bierzmowania albo osoby chore i w podeszłym wieku, prezbiterzy odnawiają przed swoim biskupem przyrzeczenie złożone Bogu i Kościołowi w dniu święceń.

Msza Wieczerzy Pańskiej

Charakteryzuje ją wspomnienie, podczas której Chrystus Pan ustanowił Eucharystię i sakrament kapłaństwa, a w obrzędzie umycia nóg dał uczniom przykład bezgranicznej miłości bliźniego.

Czytania biblijne oraz teksty modlitewne skupiają swą uwagę na Eucharystii, jako ofierze i uczcie miłości. Podczas śpiewania hymnu „Chwała na wysokości Bogu” dzwoni się we wszystkie dzwony: zamilkną one po zakończeniu śpiewu i milczeć będą do kolejnego śpiewu „Chwała…”, który wybrzmi w czasie Mszy św. w Wigilię Paschalną.
Tak samo ma się rzecz z muzyką organową.
Zwyczaj nieużywania organów pochodzi z czasów karolińskich. Chodzi o umartwienie zmysłu słuchu, tak jak w przypadku zasłaniania krzyży i obrazów chodzi o umartwienie wzroku. A wszystko po to, aby dopomóc uczestnikom liturgii przeżyć ten czas w duchu głębokiej żałoby, smutku i umartwienia.

Po homilii odbywa się głęboki w symbolikę i wzruszający obrzęd umycia nóg, należący do kategorii sakramentaliów.
Biskup w kościele katedralnym, a proboszcz w kościele parafialnym, naśladując Chrystusa, umywa i całuje nogi dwunastu mężczyzn, wprowadzając w ten sposób w czyn słowa Pana: „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13, 15).
Chociaż obrzęd ten nie jest obowiązkowy, to jednak ze względu na jego ogromną wymowę, głęboką symbolikę, a nade wszystko ze względu na wyżej przytoczone słowa samego Chrystusa, nie powinno się nigdy z niego rezygnować.

Liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej kończy się uroczystym przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do ołtarza wystawienia (kaplicy adoracji), który tradycyjnie nazywa się Ciemnicą.
Oznacza to uwięzienie Chrystusa.
Wierni, adorując Najświętszy Sakrament, nie tylko wspominają modlitwę Chrystusa w Ogrójcu i Jego uwięzienie, ale wielbią Jego Ciało Eucharystyczne i dziękują Mu za obecność pośród swego ludu.

Po zakończeniu liturgii mszalnej obnaża się ołtarz, usuwa z niego świece, kwiaty i obrus – ma to symbolizować obnażenie Chrystusa z szat i rozdzielenie ich między żołnierzy.

Wielki Czwartek z racji ustanowienia sakramentu kapłaństwa jest także szczególnym świętem wszystkich kapłanów.
Pamiętajmy o Nich w swoich modlitwach

WIELKI TYDZIEŃ

W Niedzielę Palmową wkroczyliśmy w Wielki Tydzień.
To najważniejszy czas dla katolików.
Wielki Tydzień upamiętnia ostatni tydzień życia Jezusa, ostatnie Jego chwile, które mają niezmierzoną cenę dla naszego zbawienia. W Niedzielę Palmową wspominamy uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, słuchamy ewangelicznego opisu tych wydarzeń zbawczych oraz błogosławimy palmy.

Wielki Poniedziałek

Drugi dzień Wielkiego Tygodnia, przypadający po Niedzieli Palmowej, rozpoczynającej oktawę obchodów Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Według Ewangelii Marka Jezus w tym dniu wszedł do świątyni i zaczął wypędzać sprzedających w niej kupców, sprowadzając na siebie gniew kapłanów.
Wyrzucając kupców ze świątyni jerozolimskiej Jezus dokonał oczyszczenia tego miejsca, napominając „napisane jest – mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców” (Mk 11, 15-18). Jest to okres żałoby i zadumy nad śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa.
W świątyniach rzymskokatolickich dominującym kolorem jest fioletowy.

W tym dniu chrześcijanie słyszą opis namaszczenia Jezusa w Betanii według Ewangelii Jana (J 12, 1-11) oraz proroctwo Izajasza o Słudze Bożym ofiarowanym za zbawienie świata (Iz 42, 1-7).
W tym dniu Msze Święte są odprawiane normalnie.

Wielki Wtorek

W liturgii chrześcijańskiej trzeci dzień Wielkiego Tygodnia, w którym chrześcijanie słyszą zapowiedź zdrady Judasza i zaparcia się św. Piotra.
Ewangelia na ten dzień zawiera fragment narracji o Ostatniej Wieczerzy z Ewangelii Jana (J 13, 21-33, 36-38).
Pierwsze czytanie przekazuje proroctwo proroka Izajasza o Bożym zbawieniu docierającym aż do krańców ziemi (Iz 49, 1-6)
W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego śpiewa się w tym dniu Proroctwo Jeremiasza (Jer 11, 18-20) oraz Pasję według św. Marka.

Wielka Środa

W liturgii chrześcijańskiej czwarty dzień Wielkiego Tygodnia, w ewangelii wspomniany jest moment zdrady Judasza.
Podczas liturgii słowa czyta się fragment Ewangelii Mateusza (Mt 26, 14-25) o zdradzie Judasza. Pierwsze czytanie przekazuje proroctwo proroka Izajasza o cierpiącym słudze Boga (Iz 50, 4-9a).
W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego śpiewa się w tym dniu dwa proroctwa Izajasza (Iz 63, 1-7 oraz Iz 53, 1-12) oraz Pasję według św. Łukasza.
Apostołowie w tym dniu przygotowywali się do święta Paschy, które miało odbyć się następnego dnia.

Niedziela Palmowa

Niedziela Palmowa to ostatnia niedziela przed Wielkanocą.
Jest też pierwszym dniem Wielkiego Tygodnia – okresu upamiętniającego w Kościele ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa na Krzyżu. Nazwa tego dnia pochodzi od wprowadzonego w XI wieku zwyczaju święcenia palm.
Niedziela Palmowa stanowi pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy, co znajduje swoje odzwierciedlenie w liturgii. Zależnie od wybranej formuły, może odbyć się procesja z palmami, bądź samo poświęcenie palm. Co ciekawe, wśród propozycji muzycznych znajdziemy liczne śpiewy własne Niedzieli Palmowej, wykonywane jedynie raz w roku.

Środa popielcowa

Wielki Post

Środa Popielcowa
„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”
Księga Rodzaju Rdz 3:19

Środa Popielcowa rozpoczyna w Kościele Katolickim trwający 40 dni okres Wielkiego Postu.
Dla wiernych jest on wezwaniem do pokuty i przemiany życia.